வெள்ளி, 13 டிசம்பர், 2019

ஸ்ரீதேசிக அஷ்டோத்ரம்– ஸௌபர்ணமநுசிந்தக, தார்க்ஷ்ய தத்தவர

सौपर्णमनुचिन्तकः
_सुपर्णोऽसिगरुत्मानि_ति वेदशरीरकस्य _वहेयं यज्ञं, प्रविशेयं वेदाति_ति यज्ञरूपस्य विष्णोर्वाहनस्य सकलवेदाधिष्ठातृत्वेन सर्वज्ञस्य _सत्यस्सुपर्णो गरुडस्तार्क्ष्यस्तु विहगेश्वरः_ इत्युक्तसत्यादिव्यूहपंचकैः प्राणादिपंचकादिपस्य विनताभीष्टप्रदस्य सुपर्णस्य मनुवेतस्यचिन्तकः तदुक्तं गरुडपंचाशति, _अंगेष्वानन्द्रमुख्य श्रुतिशिखरमिळद्दण्डहं गण्डपूर्वं प्रागेचाभ्यस्य षट्सुप्रतिदिशमनघन्यस्त सुद्धास्त्रबन्धाः पक्षिव्यत्यस्तपक्षद्वितय मुखपुटप्रस्फुटोदारतारम्मंत्रं गारुत्मतं तं हुतवहदयिता शेखरंशीलयामः_ इति
சௌபர்ணமநு = கருட மந்திரத்தை, சிந்தக: = ஆவ்ருத்தி செய்தவர். அப்புள்ளாராலே உபதேசிக்கப்பட்ட கருடமந்திரத்தை ஔஷதாத்திரி சிகரத்தில் வஸித்துக்கொண்டு ஜபித்தாரென்கிற கதையை அனுஸந்திப்பது.
তার্ক্ষ্যদত্তৱরঃ
স্ৱৱিষয নিরন্তরনিরৱধিকাতিশয প্রীতিরূপানুদ্ধ্যান পূর্ৱক বহুনিযমসমৱেত স্ৱমংত্রচিন্তন সন্তুষ্টেন তার্ক্ষ্যেণ দত্তঃ সাংগসশিরস্কসকলৱেদ তদর্থত্ৱজ্ঞান ভক্তিৱৈরাগ্যাদি হেতুভূত হযগ্রীৱ মন্ত্ররূপূৱরঃ যস্মৈসঃ তর্ক্ষ্যদত্তৱরঃ নচৈতাৱতাপ্র্যোজনান্তর পরত্ৱংখ্ “তত্পাদ ভক্তি জ্ঞান্ভ্যাং ফলমন্যত্ কদাচন| নযাৱেত্ পুরুষো(প্রণতো) ৱিষ্ণুং যাচনান্তশ্যতিধ্রুৱদি” ত্যুক্ত্যাজ্ঞান ভক্ত্যাদিনাং প্রযোজনান্তর পরত্ৱাভাৱাত্. অত এৱস্তোত্রে “ভগৱন্ ভক্তিমপি প্রযচ্ছমে”, গদ্যে “পরভক্তি পরজ্ঞান পরম ভক্ত্যৈক স্ৱভাৱং মাংকুরুষ্ৱ”, ন্যাসৱিংশত্যাংচ “ ত্যক্ত্ৱোপাযানপাযানপি পরম জঃঅন্মদ্ধ্যমাং স্ৱার্হ ৱৃত্তিং প্রাযশ্চিত্তংচ যোগ্যং ৱিগতঋণততির্দ্ৱং দ্ৱাত্যাং তিতিক্ষুঃ| ভক্তিজ্ঞানাদিৱৃদ্ধিং পরিচরণগুণান্ সত্সমৃদ্ধিংচ যুক্ত্যানিত্যং যাচেদনন্যস্তদপি ভগৱতঃ তস্য যদ্ৱাপ্তৱর্গাত্” ইতি |
तार्क्ष्यदत्तवरः
स्वविषय निरन्तरनिरवधिकातिशय प्रीतिरूपानुद्ध्यान पूर्वक बहुनियमसमवेत स्वमंत्रचिन्तन सन्तुष्टेन तार्क्ष्येण दत्तः सांगसशिरस्कसकलवेद तदर्थत्वज्ञान भक्तिवैराग्यादि हेतुभूत हयग्रीव मन्त्ररूपूवरः यस्मैसः तर्क्ष्यदत्तवरः नचैतावताप्र्योजनान्तर परत्वंख् _तत्पाद भक्ति ज्ञान्भ्यां फलमन्यत् कदाचन| नयावेत् पुरुषो(प्रणतो) विष्णुं याचनान्तश्यतिध्रुवदि_ त्युक्त्याज्ञान भक्त्यादिनां प्रयोजनान्तर परत्वाभावात्। अत एवस्तोत्रे _भगवन् भक्तिमपि प्रयच्छमे_, गद्ये _परभक्ति परज्ञान परम भक्त्यैक स्वभावं मांकुरुष्व_, न्यासविंशत्यांच _ त्यक्त्वोपायानपायानपि परम जःअन्मद्ध्यमां स्वार्ह वृत्तिं प्रायश्चित्तंच योग्यं विगतऋणततिर्द्वं द्वात्यां तितिक्षुः| भक्तिज्ञानादिवृद्धिं परिचरणगुणान् सत्समृद्धिंच युक्त्यानित्यं याचेदनन्यस्तदपि भगवतः तस्य यद्वाप्तवर्गात्_ इति |
तार्क्ष्य = கருடபகவானால், दत्त = கொடுக்கப்பட்ட, (உபதேசிக்கப்பட்ட) वरः ஹயக்ரீவ மந்த்ர ரூப வரத்தை உடையவர். வேதாத்மாவென்று ப்ரஸித்தரான பெரிய திருவடி நைனார் தம்மை விஶேஷித்து த்யானித்து தபஸ்ஸூ பண்ணாநின்றவிவருக்கு ஸகல ஜ்ஞான ப்ரதமமான ஹயக்ரீவ மந்திரத்தை உபதேசித்தார் என்கிற கதையை இங்கே அனுஸந்திப்பது. ஞான பக்திகளைக் குறித்து பகவானிடத்திலாவது, தத்பக்தர்களிடத்திலாவது ப்ரார்த்திக்கலாமென்று ப்ரமாணமுண்டாகையால் தேசிகன் மந்த்ரோபாஸகராகையாலே அபரமைகாந்தீ என்கிற குசோத்யம் ஸமூலமாக நிர்மூலம்.






கருத்துகள் இல்லை:

கருத்துரையிடுக