சனி, 29 மே, 2010

வைணவ ஆசாரியர்கள்


2. அவதாரம்.

மன்ன னார்புரம் மகிழ்வுடன் மேவினர் முனிவர்
முன்ன வன்கழல் தம்முடை முடிதனில் வனைந்து
பின்ன ரீச்சுர பட்டனை நாடினர், "பெரும!
நின்ன தாம்பெரும் பாக்கியம் நேரில தறிவாய். .12.

முனிவர்கள் வீரநாராயணபுரம் சென்றனர். முன்னவன் – வேங்கடநாதன். நேர் இலது – ஒப்பில்லாதது. அறிவாய் – அறிவாயாக.

"வேங்க டத்தவன் விரைமல ரடியிணை யிறைஞ்சி
யாங்க ளிவ்விட மணுகினம் அவனரு ளிதுவாம்
ஓங்க நின்குலம் நிலனிடை நல்லற முயரத்
தேங்கு தேசுடைச் செல்வனை விரைவினிற் பெறுவாய் .13.

முனிவர்கள் ஈச்சுவர பட்டனிடம் கூறியது.

என்று நீங்கினர் ஈச்சுர பட்டனு முவந்து
நன்று நன்றென நாரண னருடனை நவின்றே
என்று தன்குல மேற்றிடும் புத்திர னெனவே
கன்று மேய்த்தவன் கருணையை நோக்குவன் களித்தே. .14.

ஈச்சுர பட்டர் தமக்கு மகப் பேற்றை எதிர்நோக்கி மகிழ்ச்சியுற்றார். கன்று மேய்த்தவன் – கண்ணபிரான்; திருமால்

சோப கிருத்தெனு மாண்டினில் ஆனியி லனுடம்
சோப முற்றிடு சுக்கில த்ரயோதசி நன்னாள்
சோப னம்பெயத் தோன்றினன் பாலக னொருவன்
தீப மேயென இத்தகைச் சீலனின் குடிக்கே. .15.

நாதமுனியின் அவதாரம். இ தகை சீலனின் குடிக்கு தீபமே என ஒருவன் தோன்றினான்.

கும்ப நன்முனி குறுகினன் குழவியைப் பரிவில்
செம்பொ னேயெனத் தேசெறி வடிவினைக் கண்டான்
உம்பர் முன்னவ னருளினி லுதித்தவ னென்றான்
நம்பன் நாதனா மிவனென நாமமும் நவின்றான். .16.

அகத்திய முனிவன் குழந்தையைக் கண்டு நாதன் என்ற பெயரை அளித்தான். தேசு எறி – சோதி பரப்புகின்ற. உம்பர் முன்னன் -- நித்யசூரிகளுக்கு இறைவனாகிய நாராயணன்.

நான்ம றையொடு நற்கலை நூல்களும் நெறியும்
வான்பு கழ்தரு மெண்வகைச் சித்தியு முயோகும்
தேன்செ றிந்தறை தென்மலைச் சேர்வின னருளத்
தான்ம தர்ப்புட னேற்றன னியாவையு மிளைஞன். .17.

இச்சிறுவன் கல்வியோடு அஷ்டாங்க யோகத்தையும் பெற்றான். வான் – வானவர். எண் வகை சித்தி – எட்டு வகைச் சித்தி. எட்டு வகை யோகம். தேன் செறிந்து அறை – வண்டுகள் அடர்ந்து பண் இசைக்கின்ற. தென்மலை – அழகிய திருவேங்கடமாமலை. சேர்வினன் – இருப்பிடமாகக் கொண்டவன். ஏற்றனன்+ யாவையும் == ஏற்றனனியாவையும். தன்னொழி மெய்த்துன் இகரம் வந்தது.

வண்ட மிழ்முனி இன்னவன் வளமதை யுணர்ந்தே
அண்டி யிவன்றனை யன்பினில் தனிமையில் முன்னங்
கொண்ட லணிதிரு வேங்கடக் குன்றினன் தன்பால்
மண்டு பரிவினில் வரைந்தது பகர்ந்தும றைந்தான். .18.

அகத்திய முனிவன் இவனைத் தனிமையில் அணுகி, வேங்கடநாதன் தன்பால் முன்பு கூறியதை மொழிந்து மறைந்தான்.

வேத மோடருங் கலைகளும் வேள்வியும் வல்லான்
நாதன் நம்பியும் நண்ணரு முயோகுனி லூன்றி
மாத வன்றனை மனந்தனில் மடுத்துபு மண்டும்
கோத றத்திரு நாரணன் கோயிலில் தொண்டில். .19.

அத்தலத்து எம்பெருமானது தொண்டில் நாதமுனி தோய்ந்தமை. நண்ணரும் உயோகினில் – இயக்குதற்கரிய யோகத்தில். மடுத்துபு – மடுத்துக் கொண்டு, நிறைத்துக் கொண்டு. திருநாரணன் கோயிலில் தொண்டில் கோது அற மண்டும் ----

ஆர ணந்தமி லாழ்ந்தவ ரிவன்புக ழார்த்தார்
சீர ருங்கலைச் செல்வருங் கலைக்கட லென்றார்
ஆர நன்னெறி நின்றவ ரரும்பெற லென்றார்
பூர ணன்றமர் புந்தியன் வானவ னென்றார். .20.

நாதமுனியைப் பெரியோர் புகழ்ந்த வகை. ஆரணம் – வேதம். புகழ் ஆர்த்தார் – பிறரறியப் புகழ்ந்தார். கலைச்செல்வர், "இவன் கலைக்கடல்" என்றார். நல் நெறி ஆர நின்றவர் – நல்ல நெறியில் நன்கு தோய்ந்தவர்; "இவன் அரும்பெறல்" என்றார். பூரணன் தமர் – குணங்கள் யாவும் மல்கிய இறைவனது அடியார்கள், "இவன் புந்தியன்......." என்றார். வானவன் – நித்ய சூரிகளுள் ஒருவன்.

வானவர் கோனவ னருடனில் வந்தவன் நாதனிவன்
ஊனமில் நெறியினன் உற்றவ ரந்தணர் தம்முடனே
ஆனட ரடவியில் மேய்த்தவன் மகிழ்தர வாம்பணிகள்
வானவர் சூரியர் தம்மினும் வளமுற வனைந்தனனே. .21.

மன்னனாருக்குத் தொண்டு ஆற்றிய வகை. வானவர் .........நாதன் இவன் --- இறைவனது அருளாலே பிறந்த நாதமுனியாகிய இவன். ஊனம் இல் நெறியினன் – மறை நெறியில் நின்றவன். ஆனடரடவி – ஆன் அடர் அடவி – அடர் அடவியில் ஆன் மேய்த்தவன் – அடர்ந்த காடுகளிலே ஆனினம் மேய்த்த இறைவன்; மன்னனார். ஆம் பணிகள் – ஆகும் தொண்டுகள்.

வெள்ளி, 28 மே, 2010

வைணவ ஆசாரியர்கள் --1




நாதமுனிகள்

மாதவனால் மதிநலம் பெற்ற ஆழ்வார்கள் அருளிய தமிழ்மறை, காலமாகிய கடலிலே ஆழ, அதனை வெளிப்படுத்திப் பாக்களைத் தொகுத்துப் பண்ணில் அமைத்து, ஆலயங்களிலே ஓதுமாறு ஆணைவிடுத்துப் பரப்பிய நாதமுனிகளின் வரலாற்றை இசைக்கும் இப்பகுதி.

1. முனிவரர்தங்குறை

சீர ணைமரைச் செல்வி யிந்திரை
வார மோடணை மாயன் மன்னவன்
வீர நாரண புரத்து மேயவன்
கார ணன்கழல் காக்கு நம்மையே. .1.

நாதமுனிகள் அவதாரஞ் செய்த வீரநாராயணபுரத்து மன்னனாரை வாழ்த்துவது இப்பா. மரை – தாமரை. இந்திரை – இலக்குமி. வாரம் – அன்பு. இந்திரை அணைகின்ற, இந்திரையை அணைக்கின்ற என்று இரு வகைகளும் நோக்கு. காரணன் -- இப்பெருமானது ஆணையால் அருளிச்செயல் பரவியது கொண்டு, இச்சொல் ஏற்றதாம். காரணன் கழல் நம்மைக் காக்கும் என்றியைக்க.

மண்டி ரண்டெழு மறம ழிந்துயர்
விண்டி றந்திடு ஞான மேலெழத்
தண்டு ழாயின னன்பு சார்தலால்
மண்டு நன்மதி வாய்ந்த மானவர். .2.

பொய்கை மேயனும் பூதன் பேயனும்
செய்ய மழிசையன் மாறன் சேரலர்
ஐய னாய்ந்தவன் பட்ட நாதனும்
மெய்யர் சீரடிப் பொடியும் மேலதாம். .3.

உறந்தை நன்னக ருற்ற பாணனும்
சிறந்த நாற்கவி பாடு செல்வனும்
செறிந்த வன்பினில் தேவ னேற்றிடப்
பரிந்து வாசிகை நல்கு பாவையும் .4.


அருளு மின்தமிழ் நிதிய டங்கலும்
இருள டர்ந்திழி கால மென்பதொர்
வருபு னல்லிடை மறைய நன்னெறி
உருவ ழிந்ததால் உயவு பெய்யவே. .5.

2- 5 ஆழ்வார்கள் அருளிச் செய்தவை மறைந்தன. மண் திரண்டு எழு மறம் – மண்ணில் திரண்டு எழுந்த தீமை. உயர் விண் திறந்திடு ஞானம் – உயர்ந்ததான பரம பதத்தை அளிக்கக் கூடிய மெய்யறிவு. தண் துழாயினன் – திருமால். மானவர் – மதிப்புடையவர் சேரலர் ஐயன் – குலசேகரன். ஆய்ந்தவன் பட்டநாதன் – பெரியாழ்வார். மெய்யர் சீரடிப் பொடி – தொண்டரடிப் பொடியாழ்வார். உறந்தை – உறையூர். நாற்கவி பாடு செல்வன் – திருமங்கையாழ்வார். வாசிகை – மாலை. பாவை – ஆண்டாள். இன் தமிழ் நிதி –இனிய தமிழ் மறையாகிய செல்வம். அடங்கலும் – முற்றும், முழுவதும். உயவு – வருத்தம்.

மலைய முற்றவர் மாத வத்தினர்
அலைவி லாற்றலன் அகத்தி யன்முதல்
தலைவ ரும்புகர்த் தலைவர் நன்னெறி
நிலைபெ றும்வகை நீடு நாடினர். .6.

அகத்தியர் முதலாகிய முனிவர்களது விருப்பம். மலையம் – மலய பர்வதம். பொதிய மலை. மாதவத்தினர் – தவ முனிவர். அலைவு இல் ஆற்றலன் – நிலையான ஆற்றல் வாய்ந்தவன். தலை வரும் புகர் – மிகச் சிறந்த (மேனி) ஒளி. தலைவர் நல்நெறி நிலைபெறும் வகை நீடு நாடினர் என்றியைக்க.

மாக மீமிசை வளரு மாலவன்
போக மோங்கிடப் பொலியு மோங்கலில்
மேக வண்ணனை மேவி யேதமது
ஆக முற்றது மொழிந்த னர்மனோ. .7.

இவர்கள் திருவேங்கட மலைக்குச் சென்று இறைவனிடம் தமது கருத்தை ஓதினர். ஓங்கல் – மலை. மாகம் –ஆகாயம். மாகமீமிசை வளரும் ஓங்கல் – போகம் ஓங்கிட மாலவன் பொலியும் ஓங்கல் ---. ஆகம் உற்றது – மனத்தில் உள்ளதை. மன், ஓ அசைகள்.

அம்பு யக்கணன் அருளி னோக்கினன்
"கும்ப சம்பவ! குலையு நின்குறை
உம்பர் வானென ஓங்கு மிப்புவி
செம்மை யாநெறி யாளர் சேர்குவர். .8.

இறைவன் மொழிந்தது. கும்பசம்பவன் – அகத்தியன். குலையும் – நீங்கும். இ புவி, உம்பர் வான் என ஓங்கும் ---. செம்மை ஆம் நெறி ஆளர் சேர்குவர் – மறைநெறியில் நிற்பவர் தோன்றுவர்.

"வீர நாரண புரத்து மேதையன்
ஆரி யன்வரன் நாம னீச்சுரன்
சீரி யன்றனக் கெம்ம தமிசமாய்
நேரி லாப்புகர் மைந்து நேருமால். .9.

"வீரநாராயணபுரத்தில் ஈசுவர பட்டனுக்கு எனது அமிசமாய் ஒரு மைந்தன் தோன்றுவான்" என்றான் இறைவன். ஆரியன் – சான்றோன். வரன் – மிகச் சிறந்தோன். நேர் இலாப் புகர் – ஒப்பில்லாத சோதி வாய்ந்த

"அன்னவன் வன்மதி நலர்மு னருளிய
இன்ன மிழ்தினைத் தமிழை யிப்புவி
நன்னர் நாட்டிடும்" என்றி யம்பலும்
"முன்ன! வாழ்"கென முனிவ ரேத்தினர். .10.

"இவன் ஆழ்வார்களது அருளிச்செயல்களை உலகில் பரப்புவான்" என்று இறைவன் மொழிந்தான். மதிநலர் – ஆழ்வார்கள். முன் – முன்பு. இப்புவி – இப்புவியில்.

குறுமுனிவன் முதலாய குலமுனிவ ரின்புற்றார்
சிறுவரையுட் செந்தமிழ்நா டறம்பொங்கிச் செழித்திடுமால்
மறுவிரவா மதிநலர்தந் தமிழ்மீண்டும் வளர்தருமே
உறுமெவணும் நலனென்றே தம்முள்ளே யுகந்தனரே. .11.

முனிவர்களது களிப்பு. சிறுவரையுள் – சிறிது காலத்தில். மறு விரவா – மாசு கலவாத. எவணும் நலன் உறும் என்றியைக்க.
.

வியாழன், 27 மே, 2010

வைணவ ஆசாரியர்கள்

திருவல்லிக்கேணியிலிருந்து யாராவது இந்த வலையின் பக்கம் வருபவர்களுக்கு ஒரு வேண்டுகோள். ஸ்ரீ ராஜகோபாலன் என்று திருவல்லிக்கேணியில் ஆசிரியப் பணி புரிந்து கொண்டிருந்தவரையோ அல்லது அவர்கள் வாரிசுகளையோ உங்களில் யாருக்காவது தெரியுமென்றால், அந்த ஸ்ரீ ராஜகோபாலன் ஸ்வாமி எழுதி 1972ல் வெளியான 'வைணவ ஆசாரியர்கள்' என்ற நூலை இங்கு இடுவதைத் தெரிவிக்க வேண்டுகிறேன். அருமையான அந்நூல், இன்றைய இளைய சமுதாயத்துக்குப் போய்ச் சேர வேண்டும் என்ற ஆசையினால் மட்டுமே இங்கு வெளியிடுகிறேன். அப்படி உங்களில் யார் மூலமாவது அவருக்கோ அவர் வாரிசுகளுக்கோ தகவல் தெரிந்து அவர்களுக்கு ஏதாவது ஆக்ஷேபணை இருந்தால்  அடியேனுக்குத் தெரிவிக்கச் சொல்லுங்கள். இனி நூலின் முதல் பகுதியான காப்பு மற்றும் பாயிரம் இவற்றைத் தொடர்ந்து படியுங்கள். நாதமுனிகள்  வரலாறு இனிய தமிழ்ப்பாக்களாக நாளை முதல் இங்கு வெளி வரும். 


வைணவ ஆசாரியர்கள்
காப்பு
பதும முகமலர்த்தும் பாவை நகையலர்த்தும்
பதும நயனத்தான் பாதப் – பதுமத்தின்
தேன் காட்டுஞ் செல்வக் குரவன் திருவடியே
தான்வாட்டிச் சார்வினையின் தாள். .1.

திருமகள் கேள்வனாகிய இறைவனின் திருவடிகளின் இனிமையைக் காட்ட வல்லன, குருவின் திருவடிகள்; இவையே நமக்குத் தஞ்சமென்பது குறிப்பு. பதும முகம் அலர்த்தும் பாவை – திருமகள்; இவள் தோன்றப் பதுமம் அலர்ந்தது. பதும நயனத்தான் – செங்கண்மால். இப்பாவையின் நகை இறைவனது நயனங்களாகிய பதுமங்களை அலர்த்தும் என்றும், இவனது நயனங்கள் இவளது நகையை அலர்த்தும் என்றும் இருவிதங்களிற் பொருள் அமைந்தது. தேன் – இனிமை; அப்பொழுதைக்கப்பொழுது ஆராவமுதமான இவனது திருவடிகள்; குரவன் செய்வது – சார்வினையின் தாளை அறுத்துப் பாத பதுமத்தின் தேன் காட்டுவது. சார்வினை – நம்மைச் சாரும் புண்ணிய பாவங்கள்; இவை நீங்கித்தான் நாம் இறைவனை அடைய இயலும் என்பது இங்கு நோக்கு; தாள் – நாளம், பாதம். இதனை அறுத்தால், வினைகள் அறவே மாயும். செல்வன் – இறையவன் திருவடிகளைக் காட்டிக் கொடுத்தலால்.
வேறொன்று மின்றி யெங்கும்ப ரந்த
      
வெள்ளத்தி னாலி னிலைமேல்
ஊறொன்று காண கிலனாகி நன்ன
     
ருறங்குஞ்சி றுக்க னொருவன்
வீறொன்று கொண்டு புவனங்க ளுண்டு
    
வெளியிட்டு மாந்த ருயர
மாறொன்றி லாத நெறியோது மின்ன
       
மாலோன்க ழல்கள் தொழுவாம்.            .2.
மக்களிடம் மட்டில்லாப் பரிவு கொண்ட திருமால், மக்கள் உய்யச் செய்தவை, பிரளய காலத்தில் உயிர்களைத் தனது வயிற்றில் ஒடுக்கிக் காத்ததும், பின்பு வெளியிட்டதும், உய்வதற்கு அறநெறி ஓதியதும். வேறு ஒன்றும் இன்றி – வெள்ள நீர் நீங்கலாக வேறொன்றும் இல்லாமல். ஊறு – விளையும் தீமை. தான் ஒரு குழந்தையாய்ப் பெரு வெள்ளத்தில் துயிலும்போது அஞ்சாது துயில் கொள்வான் இறைவன். சிறுக்கன் – மிகச் சிறுவன். ஒருவன் – நிகரில்லாதவன். வீறு – பெருமை, வெற்றி. மாறு – ஒப்பு.
பரிவுற்ற வன்னை தனின்மீப்ப ரிந்து
              
படியிற்பி றந்த பரமன்
விரிவுற்ற வெய்ய கலியேக லங்க
         
மெய்யன்பர் தோற்றி யிவர்வாய்
பொருவற்ற செய்ய மொழியிற்பொ லிந்த
        
போதம்பு கன்று மகிழும்
உருவுற்ற தெங்கு முயர்ஞான மென்று
        
முள்ளங்கு ளிர்ந்து புகழ்வாம்.                     .3.

இறைவன் பின்னும் பயந்த நலன். தான் பல பிறவிகள் பிறந்தும் பயனிலாமை கருதி, இறைவன் ஆழ்வார்களைத் தோற்றுவித்து இவர்கள் வாயிலாகத் தமிழ்மறையை வெளியிட்டான். அன்னைதனின் –அன்னையினும். மீப்பரிந்து -- மிகவும் பரிந்து. படி – பூமி. மெய்யன்பர் தோற்றி –ஆழ்வார்களைத் தோற்றுவித்து. இவர்வாய் – இவர் மூலமாக. செய்ய – அழகிய, இனிய. மொழி – தமிழ். உயர்ஞானம் எங்கும் உருவுற்றது, உள்ளம் குளிர்ந்து என்றும் புகழ்வாம் என்றியைக்க.
வரையேயி லாத சுடரிற்பி றங்கு
      
மாலோன்கு ணங்க ளயுதம்
உரையேயி லாத வுருவோடு மாமை
       
யொளியோடு செல்வ மினைய
புரையேயி லாத தமிழிற்பு னைந்த
      
ஆழ்வார்கள் பொன்னி னடியே
கரையேயி லாத கடலாம்பி றப்பி
        
லெழுகின்ற கட்டு மிதவை.                 .4.

இவனது அருளினாலே தமிழ்மறையை அருளிய ஆழ்வார்களது பொன்னங் கழல்கள், பிறவியாகிற கடலைக் கடக்கப் பயன்படும் தோணியாகும். வரையே இலாத சுடர் – வைகுந்தத்தில் நிலவும் ஒளி. குணங்கள் அயுதம் – கணக்கில்லாத கல்யாண குணங்கள். அயுதம் –பதினாயிரம். உரையே இலாத – விவரிக்க ஏற்ற சொற்கள் இல்லாதவாறு விளங்குகின்ற. மாமை – மேனி, அழகு, நிறம். இனைய – இன்னவற்றை. புரை – ஒப்பு. பொன் இன் அடி—பொன்போற் சிறந்த திருவடிகள். கட்டு – வலியதான. மிதவை—தெப்பம்.

பரிவிற்சி றந்த படிவர்க ளோது
       
பாவாய தேற லிதனைத்
தெருளிற்சி றந்த முதுவோன்மு கந்து
        
செகத்துவ்வ வென்று நிகரில்
அருளிற்ப ரப்ப விதுதன்னை யன்பர்
       
மாந்திக்க ளிக்க வடரும்
இருளைச்சி தைத்த வெதிகட்கி றைவ
         
னடியிற்ப டிந்து தொழுவாம்.                     .5.

பாவாகிய இவ்வமுதை நாதமுனிகள் திரட்டி அளித்தார்; அறிவின்மையாகிய இருள் மாய்வதற்கு இதனை யதிராசன் –இராமாநுச முனிவன் – உலகினில் வளர்த்ததால் ,இவரது திருவடிகளை நாம் தொழுவோம், நமது நன்றியைத் குறிக்க. படிவர் – தவத்தினர், ஆழ்வார்கள்; தெருள் – சிறந்த ஞானம், முதுவோன் – புலவன், நாதமுனி. முகந்து – நம்மாழ்வார் தமிழ்மறைகளையும் அங்கங்களையும் ஓத, இவற்றை ஏற்று, பட்டோலை கொண்டு. அருளில் பரப்ப – தமது அருளினாலே உலகமெங்கும் பரவச் செய்ய. மாந்தி – நாதமுனி திரட்டிய அமுதினைப் பருகி அழியாத வீட்டின்பம் பெறுமாறு. அடரும் இருள் – எங்கும் நிறைந்த அஞ்ஞான இருள். இருளைச்சிதைத்த ....இறைவன் என்றியைக்க. துவ்வ – உட்கொள்ள, பருக.
பாயிரம்.
மாதவ னளியினில் வளையொடு திண்கதை வாளொளிர் சக்கரமும்
மேதகு தானையர் தம்முதல் நன்மணி வீயிறை வனமாலை
மாதுறு மச்சமும் வரிசிலை யென்றிவண் வந்தவ ரையிருவர்
தாதர ருங்கழல் தகைவன நம்முடை முப்பெருந் தாபமெலாம். .1.
 
ஆழ்வார்களது அருளிச் செயல்கள் மறைந்திட, இவற்றை வெளியிட்ட நாதமுனி, இவற்றைப் பரப்பிய இராமாநுச முனிவன், இவர்களின் அடியார்களாகிய ஆசாரியர்கள் இவர்களைப் பற்றியது இந்நூல். இவர்களது பெருமையைக் கூறுவதற்கு முன் ஆழ்வார்களது மேன்மை கூறுவது இச்செய்யுள். இறைவனது சங்கம், கதை, வாள், சக்கரம், சேனைத்தலைவன், கௌத்துபம், கருடன், வனமாலை, ஸ்ரீவத்ஸம், சார்ங்கம் இவற்றின் அமிசமாக அவதரித்தவர்கள் பொய்கையாழ்வார் முதலான ஆழ்வார் பதின்மர். அளியினால் –அருளினால். வளை -- சங்கம். கதை –கௌமோதகீ. வாள் – நாந்தகம். நன்மணி – கௌஸ்துபம். வீ – பறவை; வீ இறை – கருடன். வனமாலை –வைஜந்தீ என்பது. மாது உறு – அழகுள்ள. இவண் – பூமியில். ஐயிருவர் – ஆழ்வார் பதின்மர். தாதர் அரும் கழல், தாபம் எலாம் தகைவன என்றியைக்க. பெரும் தாபம் – ஆத்யாத்மிகம், ஆதிபௌதிகம், ஆதிதைவிகம் எனப் பெறுந் தாபங்கள்.


மாற னருளினில் வளர்தரு பத்தியி லின்னவர் வண்டமிழாம்
தேற லிருங்கடல் தன்னொடு செறிதரு செம்பொருள் நல்குமவன்
ஏறு புகழினன் எண்ணிலர் மேதைய ரிறையவன் நாதமுனி
தேறு சிந்தைய ருளந்தனில் திகழ்தரு தெய்வத நற்சுடரே. .2.

இவர்களது அருளிச் செயல்களை நம்மாழ்வார் மூலமாகப் பெற்ற நாதமுனியின் பெருமையைக் கூறுவது. இன்னவர் – இந்த ஆழ்வார்களது. தேறல் இருங்கடல் – அமுதமாகிய பெருங்கடல். செறிதரு செம்பொருள் – இக்கடலில் ஆழ்ந்துள்ள உயர்ந்த பொருட்கள் (இரத்தினங்கள்). ஏறு புகழினன் – நாடோறும் உயர்ந்துவரும் புகழ் வாய்ந்தவன். மேதையர் – புலவர். தெய்வத – தெய்வத்தன்மை வாய்ந்த

கலியிருள் மாய்தர விச்சுடர் காட்டிய முந்தைய ரறநெறியே
வலியுற வந்தவர் பங்கய விழியினன் மதியுடை யிராமவரன்
பொலிவுறு புந்திய னியாமுனன் புண்ணிய னெதிபதி யென் றிவர்தம்
மலரடி நல்குவ வளமுடை ஞானமும் மாசில நல்லறமும். .3.

நாதமுனியாகிய இச்சுடர் காட்டிய அறநெறியை விரித்தவர்களை வாழ்த்துவது. முந்தையர் அறநெறி – தொன்றுதொட்டு வந்த வேத நெறி. பங்கய விழியினன் – பங்கஜநேத்ரர் எனப் பெறும் உய்யக்கொண்டார், நாதமுனியின் சீடர். இராமவரன் – ராமமிச்ரர் என்ற மணக்கால் நம்பி; உய்யக்கொண்டாரின் சீடர். இயாமுனன் – யாமுனாரியர்; நாதமுனிகளின் பௌத்திரர்; மணக்கால் நம்பியின் சீடர். இவரது அருளைப் பெற்றவர் இராமாநுசமுனி. இப்பெரியோர்களது திருவடிகள் நமக்கு ஞானத்தையும் நல்ல நெறியையும் நல்குவன.

மகந்தனி லெழுந்த மாலோன் வருகவென் றழைக்க வாங்கே
உகந்தினி தால வட்டத் தொண்டிலே யூன்றி யென்றும்
அகந்தனி லன்பு பொங்க அவனுடன் குலவு மான்றோன்
சகந்தனக் கீச னன்னான் தாளிணை தலையி லேற்பாம். .4.

யாமுனாரியரது சீடராகிய திருக்கச்சி நம்பியை வாழ்த்துவது. மகம் – வேள்வி. மகந்தனில் .... மாலோன் --- பேரருளாளன். வருக என்று அழைக்க – திருக்கச்சி நம்பியைத் தன்பால் அழைத்துத் திருவாலவட்டத் தொண்டிலே ஏவ. குலவும் – இறைவனோடு உரையாடும் பெருமை பெற்றது இங்கு நோக்கு. சகம் – உலகு. சகம் தனக்கு ஈசன் அன்னான் தாளிணை எனப் பிரிக்க.

படியோடு பரந்த விண்ணும் பரவிடு மெதிபன் றாள்கள்
படிதரு முதலி யாண்டான் பாவனன் கூரத்தாழ்வான்
அடுபுல னகைத்த வெம்பா ராமிவ ரடியை யேத்த
மடிதரும் மருளொ டோங்கு மறனதும் பிறப்பு மின்றே. .5.
 
இராமாநுச முனிவரது திருவடிகளில் பணிந்துய்ந்த சீடர்களை வாழ்த்துவது. படி – பூமி. பரந்த விண் – வைகுந்த நாடு. எதிபன் – எதிபதி. எதிகளுக்கிறைவன், இராமாநுசன். முதலியாண்டான் – இவரது சீடர்களுள் தலைவர், தாசரதி என்ற திருநாமம் வாய்ந்தவர். கூரத்தாழ்வான் – இராமாநுசனது சீடர். அடுபுலன் அகைத்த – மக்களை வாட்டும் ஐம்புலன்களை அடக்கிய. எம்பார் – கோவிந்த பட்டர் என்ற திருநாமம் வாய்ந்தவர். இவருக்குத் துறவறம் அளித்த இராமாநுசமுனி இவரை எம்பார் என்றழைத்தார். மருள் – அறிவின்மை, மயக்கம். மறம் – பாவம்.

நாமுறு நலனை யெல்லாம் நாடுறு மிறைவ னன்பில்
பாமரு தமிழை நல்கி யதுதனைப் படிவர் மூலம்
தேமுறப் பரப்பி நின்றான் சிறந்தது சிந்தை தானும்
ஆமிவ னடிய ரோடு மகந்தனில் தேக்கு தற்கே. .6.

இவ்வாறு ஏற்றமுடைய இந்த ஆசாரியர்கள் இறைவனது அருளினாலே நம்மை உய்விப்பதற்குத் தோன்றியதால், இறைவனுடன் இவர்களை நமது மனத்தினில் தேக்குதல் நாம் செய்வதாம். நாம் உறும் நலனை எல்லாம் – நம்மை உய்விப்பதையே. பாமரு தமிழ் – பாக்களாகிய தமிழ் மறையை. அதுதனை – இந்த மறையை. படிவர் – தவத்தினர், இதுவரையில் கூறிய ஆசாரியர்கள். பரப்பி தேம் உற நின்றான் – உலகில் (ஆலயங்களிலும் வீடுகளிலும்) மகிழ்வோடு மன்னினான் இறைவன்; ஆதலால் நமது சிந்தை சிறந்தது. ஆகலின், நம் அகந்தனில் இவன் அடியரோடு தேக்குதற்கு ஆம் என்றியைக்க. அகம் – மனம்.

கடிபொழில் சூழுங் கண்ண புரந்தனில் தோய்ந்த கண்ணன்
அடியவர் நலன்க ளெல்லாம் அகந்தனி லடர நோக்க
அடியவர்க் கடிய னாமி ராசகோ பால னன்பாற்
படர்புகழ்க் குரவர் தங்கள் வரவினைப் பகர்ந்தனன் காண். .7.

இப்பெருமை வாய்ந்த ஆசாரியர்களது நலனைக் கண்ணபுரத் தெம்பெருமான் நான் உணருமாறு நோக்கியருள, இவர்களைப் பற்றிய இந்நூலை வரைந்துளன். அகம் – மனம். அடர – நிரம்ப. நோக்க – திருக்கண்களால் நோக்க.

மங்கிய மறையை யுயர்த்தவன் நாத
       முனிவனும் மதிய னியாமுனனும்
பொங்கிய புகழ னிலக்குவ முனிவன்
       புண்ணியன் கச்சி நம்பியொடு
மாண்பன் முதலிகள் தலைவன்
      கூரநல் லிறையு மெம்பாராம்
புங்கவர் வாழ்க இன்னவர் நாமம்
       புவனியில் வாழ்க நீடூழி. .8.

இந்நூலில் வரும் ஆசாரியர்களை வாழ்த்துவது. மங்கிய மறையை – காலத்தால் மறைந்த தமிழ் மறையை. இலக்குவ முனி –இராமாநுசமுனி. முதலிகள் தலைவன் – முதலியாண்டான். கூர நல் இறை – கூரத்திற்கு அதிபதியாகிய ஆழ்வான். புங்கவர் -- சிறந்தவர். இன்னவர் – இவ்வாறு பெருமை பெற்றவர்களது.

தொன்மறை முடிவும் தமிழ்மறை நயனும்
             சுவையெழ வுலகுக் களித்தருளித்
தொன்மறை நெறியைத் துயக்கற வோதித்
            தூயவ னரங்கன் செல்வமெலாம்
தன்மனம் படர வளர்த்துல கெங்குந்
       தமரினம் வாழ வந்தமுனி
நன்மனம் பொங்க நவின்றிடு மாணை
         நானில மெங்கும் நனிவளர்க. .9.
 
இராமாநுச முனிவனது ஆணை இப்புவியில் என்றும் ஓங்குக என்று வாழ்த்துவது இப்பா. தொன்மறை முடிவும் – அநாதியான வேதமும், வேதாந்தமும். தமிழ்மறை நயனும் – ஆழ்வார்களது அருளிச் செயலின் வளமும். சுவை எழ – மக்கள் நன்கு அநுபவிக்குமாறு, ஸ்ரீபாஷ்யம் முதலிய நூல்களைச் செய்தும், அருளிச் செயல்களுக்கு வியாக்கியை அளிக்குமாறு பணித்தும். துயக்கு அற – சோர்வில்லாமல், மாறுபாடில்லாமல். அரங்கன் செல்வம் எலாம் – திருவரங்கனுக்கு நித்ய நைமித்திகங்கள், இவற்றிற்கென வாய்ந்த நிலங்கள், செல்வம் இவற்றை நன்கு பரிபாலித்து, நன்கு இயங்க ஆணை பிறப்பித்து. திருவேங்கடம், திருநாராயணபுரம் முதலிய திவ்விய தேசங்களில் புரிந்துள்ள தொண்டுகளும் இங்கு நோக்கு. தன் மனம் படர – தான் களிக்க. உலகு எங்கும் தமர் இனம் – திவ்ய தேசங்களிலே அடியார்களது குழாங்கள் மலிந்து, நன்னெறி வளர்ந்து வருவது குறிப்பு. நவின்றிடும் ஆணை – ஸ்ரீரங்கத்தில் கைங்கர்யங்கள் நிகழுங் கிரமத்தை ஓதியது; ஸ்ரீரங்கஸ்ரீ நாடோறும் ஓங்குக என்று அடியார்கள் வாழ்த்துகின்றனர். அடியவர்கள் எவ்வாறு வாழ வேண்டும் என்று ஓதிய பத்து ஆணைகளும் ஈண்டு நோக்கெனவுங் கொள்ளலாகும். "ராமாநுஜார்ய திவ்யாஜ்ஞா வர்த்ததா மபிவர்த்ததாம்" என்று நாம் என்றும் இறைஞ்சுகின்றோம்.