வழக்கமான தமிழ் விளக்கத்துக்குப் போவதற்கு முன்
Adiyen share the explanation from a book that was downloaded from Scribd .I thank the author whose name is not known.
Paasuram 16 NAAYAGANAAI NINDRA
Raagam – DARBAR / MOHANAM
naayaganaay ninRa nandhagOpan udaiya
kOyil kaappaanE! kodi thOnRum thOraNa
vaayil kaappaanE! maNi(k) kadhavam thaaL thiRavaay
aayar siRumiyarOmukku aRai paRai
maayan maNi vaNNan nennalE vaay nErndhaan
thooyOmaay vandhOm thuyil ezha(p) paaduvaan
vaayaal munnam munnam maatraadhE ammaa! nee
nEya nilai(k) kadhavam neekkElOr embaavaay
(Nayaganaai nindra nandhagopanudaiya koyil kaapaane kodi thondrum thorana vaayil kaapane manikadhavam thazh thiravaai). After having awakened her friends, Shri Andal and her friends go together to Shri Krishnan’s house to sing in praise of him. There is a guard who is standing in front of His house. He stops the gopikas and questions about them. 
Shri Andal says “Oh! The temple guard (koyil kaapaane) of (udaiyaa) the Lord Nandagopan who stood (nindra) as our hero (nayaganaai)! The guard (kaapaane) for the arched, ornamented (thorana) door (vaayil) that is well decorated (thonrum) by garlands (kodi)! (mani kadhavam thaazh thiravaai) Shri Andal says “Please open (thiravaai) the latch (thaazh) of the door (kadhavam) that is made of jewels” (mani). In Naachiaar Thirumozhi, the 10 Paasuram following “Varanamayiram” is quite famous. Shriman Narayanan comes in her dreams in which the wedding ceremony between her and Shriman Narayanan is beauti fully described. She sings about the various activities that go ahead in a wedding. She says “Varanamaayiram soozha valam seydhu narana nimbi nadakindran en edhir poorana porkudam vaithu puram engum thoranam naata kanaa kanden thozhee naan (NT 6, 1). She means that the place is well decorated and oranamented with thoranams that take the shape of an arch. She mentions about the wor “thornam” and says that in this situation she sees Shriman Narayanan surrouned by an army of elephants. (Aayar sirumiyaromuku aria parai maayan manivannan nennele vaai nerndhaan). The great Lord (maayan manivannan) has himself (nennele) promised (vaai nerndhaan) yesterday to us, the little girls (sirumiyaromuku) in aayarpaadi (aayar), that he would give us the drum (parai) for beating (arai)”. The gopikas or the ayar paadi girls are very innocent that they do not know which is left hand and which is right hand (“Idakai valakai theriyadha ayarpadi gopigal”).
All they know is Krishnan bhakti. In Naachiaar Thirumozhi, Shri Andal says “mutrilaadha pilaigalom mulai pondhilaa naadroum (NT2, 5)” and “Yaadhum ondru ariyadha pilaigalomai (NT 2, 6). In the katru karavai Paasuram we discussed about why Shri Krishnan prefers the innocent young girls compared to all others. The drum is to be used for the viratham that the gopikas adopt. The word “parai” that is associated with the word drum has another connotation. As discussed in the first Paasuram, it could mean moksham too. (Thooyomaai vandhom thuyil ezha paaduvan vaayal munnam munnam maatradhe amma nee) Shri Andal says “We have come (vandhom) up with pure (thooyomaai) heart to sing (paaduvaan) in praise so that He would get up (thuyil ezha).
(Vaayal munnam munnam maatraadhe amma nee) Shri Andal says “Ah (amma)! Firstly (munnam munnam), please open the door. Do not deny (maatraadhe) or discuss (vaayaal) our request and open the door. The significance of this Paasuram is that it mentions about the role of acharya. We should not try to reach Shriman Narayanan directly. It should be through a way of the acharyas. He prefers this method rather than one’s own bhakti. There may be many obstacles and hinderances in this path according to one’s own karma. But the role of acharya is to see that the jeevatma reaches the Paramatma. The guard who was standing, obstructing the path of the gopikas, represented one such obstacle. However, we should not be perturbed by these and should constantly seek to reach Him through the acharyas. The guard can also be thought of as an agent that recommends to Him that there are people waiting to see Him just like Shri Andal and her friends were waiting outside
His temple to see Him. The guard performed the role of an acharya by examining the people who enter His abode.
இனி தொடர்வது
16. நேச நிலைக் கதவம் நீக்குவாய்
பத்துப் பாடல்களால் பள்ளியெழுச்சி பாடித் தோழிமார்களைப் பெண்கள் எழுப்பி வருவதைக் கண்டோம். ஒன்பது பாட்டுக்களில் உரையாடல் வெளிப்படையாக அமைந்திருக்கவில்லை. பத்தாவது பாட்டில் மட்டும் பந்தை மாறி மாறி அடிப்பதுபோல் அமைந்திருக்கிறது உரையாடல். செய்யுளின் முதல் அடி எழுப்புகிறவர்களின் வாக்கு. இரண்டாம் அடி உள்ளே இருந்து வரும் பதில் – கிளிமொழியாளின் பதில். மூன்றாம் அடி மறுபடியும் வெளியே இருந்து வரும் பதில், இதற்குப் பதில் நான்காம் அடி. ஐந்தாம் அடியில் மேலும் துயில் எழுப்ப வந்திருப்பவர்களின் வார்த்தை. ஆறாம் ஆடியின் முற்பகுதியில் உள்ளே இருப்பவளின் இறுதிக் கேள்வி. அப்பால் வெளியே இருப்பவர்கள் முடிவாகச் சொல்லும் பதில்.
எனவே 'திருப்பாவை ஆகிறது இப்பாட்டு' என்று கூறுவதும் உண்டு. 'நானேதான் ஆயிடுக!' என்று குற்றத்தை ஏற்றுக் கொள்ளும் நிலையில் கிளிமொழியாள் பேசுகிறாள் அல்லவா? இதில் வைணவ லட்சணம் குறிக்கப்படுகிறது எனக் கூறுவதுண்டு. குற்றம் சாட்டப்பட்டவன் பாகவதர்களை வணங்கி, 'பொறுத்தருள வேணும்; குற்றத்தை அடியேன் ஏற்றுக் கொள்கிறேன். நானேதான் குற்றவாளி என்று ஒப்புக்கொள்ளுகிறேன்' என்று கூறுவதே வைணவ லட்சணம் என்பர். 'நானேதான் ஆயிடுக!' என்ற சூத்திரத்தை வைணவன் மறந்து விடலாகாது.
-----------
இனி எல்லாரும் திரண்டு நந்தகோபர் திருமாளிகைக்குப் போகிறார்கள். அங்கே கோயில் காப்பானையும் வாசல் காப்பானையும் நோக்கி, 'வாசல் திறக்கவேணும்' என்று வேண்டிக்கொள்ளுகிறார்கள் இந்தப் பதினாறாவது பாசுரத்திலே. இப்பாட்டில் கோயில் காப்பானையும் வாசல் காப்பானையும் துயில் உணர்த்துகிறார்கள். வெளிப்புறத்து வாசலைக் காப்பவன் கோயில் காப்பான் என்று கூறப்படுகிறான். உட்புறத்து வாசலைக் காப்பவன் வாசல் காப்பான் என்று கூறப்படுகிறான்.
தங்களைப் பெயர் சொல்லாமல் தங்கள் பணியைக் குறிப்பிட்டுப் பெண்கள் அழைத்ததும் இவர்கள் உள்ளம் குளிர்ந்து ;உள்ளே போங்கள்' என்று சம்மதம் தெரிவிக்கிறார்கள். வாயால் அல்ல; கண்ணால் என்பது குறிப்பு. கோயில் காப்பானும் வாயில் காப்பானும் ஒருவனே என்று பொருள் கொள்வதும் உண்டு.
'மணிக்கதவம் தாள் திறவாய்' என்று இப்பெண்கள் கூறும்போது அந்தக் கதவின் அழகிலே இவர்கள் உள்ளம் ஒருவாறு கவரப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் 'அந்த அழகிலே எங்கள் கண்ணும் கருத்தும் ஈடுபடாதவாறு கதவைத் திறந்து எங்களை உள்ளே விட வேணும்' என்று ஆத்திரப் படுவதையும் அதே வாக்கில் காணலாம்.
இவர்கள் கதவு திறக்கச் சொல்லும்போது, கண்ணன் நேற்றே பறை தருவதாக வாக்களித்தான் என்ற செய்தியையும் தெரிவிக்கிறார்கள். 'ஆயர் சிறுமியராகிய எங்களுக்குக் கருணை கூர்ந்து அப்படி வாக்களித்தான்' என்று கூற வந்தவர்கள் கண்ணனை மாயன் என்றும் மணிவண்ணன் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்கள். கண்ணன் தங்களிடம் காட்டும் அன்பும் கருணையும் ஆச்சரியமானவை என்ற குறிப்பை மாயன் என்ற சொல்லால் புலப்படுத்து கிறார்கள். 'மணிவண்ணன்' என்று குறிப்பிடும்போது, 'தங்களைக் கிடந்த இடத்தில் கிடக்கவொட்டாதே இப்படிப் படுத்துகிற வடிவழகு' என்ற குறிப்பைத் தங்களை அறியாமலே வெளியிடுகிறார்கள்.
'கண்ணன் துயிலுணர்ந்த பின் விண்ணப்பம் செய்து, நீங்கள் சந்திக்கும்படி ஏற்பாடு செய்து தருகிறேன், நில்லுங்கள்' என்று வாசல் காப்பான் சொல்லி யிருக்கக் கூடுமல்லவா? அதற்காகத்தான், 'இன்று விண்ணப்பம் செய்ய வேண்டியதில்லை, நேற்றே பறை தருவதாக மாயன் மணிவண்ணன் வாக்களித்து விட்டான்' என்று தெரிவித்தார்கள்.
'அவன் வாக்களித்திருந்த போதிலும் நாங்கள் எங்கள் கடமையைச் செய்யவேண்டாமா? வந்தவர்களின் நிலையை ஆராய்வது எங்கள் கடமை அல்லவா?' என்று வாசல் காப்பான் சொல்லக் கூடுமே; அதற்கு விடையாக இவர்கள் தூயோமாய் வந்தோம், துயில்எழப் பாடுவான் என்கிறார்கள்.
இவர்களைப் பார்த்ததுமே வாசல் காப்பானுக்கு இவர்களது அகத்தூய்மை முகத்திலேயே தெரிந்து விட்டது. இவர்கள் பேச்சின் இனிமையும் அவன் உள்ளத்தைக் கவர்ந்துவிட்டது. இந்தப் பேச்சை மேலும் செவியால் பருக விரும்புகிறான் அவன். எனவே, 'இந்த அகாலத்தில் நீங்கள் உள்ளே போகக் கூடாது' என்று மறுத்துக் கூறுவதுபோல் முகத் தோற்றத்தை அமைத்துக் கொண்டான். அதுகண்ட இப்பெண்கள் வாயால்முன் னம்முன்னம் மாற்றாதே, அம்மா!நீ என்று வேண்டிக்கொள்கிறார்கள்.
'முதல் முதல் உம்முடைய வாயால் மறுக்காமல் இருக்க வேணும்' என்று விநயமாகக் கூறுகிறார்கள். அவன் கருத்தை அறிந்தே இப்படி உசிதமாகப் பேசுகிறார்கள். 'வாயால் தீயைச் சொரிவதுபோல் மறுத்துப் பேசாமல் இருக்கவேணும் சாமி!' என்று பணிவாக வேண்டிக் கொள்ளுகிறார்கள்.
'நேயநிலைக் கதவம் நீக்கு' – அதாவது கண்ணனிடம் பரிவுற்றிருக்கும் நிலையுள்ள இக்கதவை நீயே நீக்கவேணும் --- என்றதும் வாசல் காப்பான் கதவைத் திறந்து இவர்களை உள்ளே விடுகிறான்.
வாசல் காப்பானே! தாள் திறவாய்
நாயக னாய்நின்ற நந்தகோபன் உடைய
கோயில்காப் பானே!கொடித்தோன்றும் தோரண
வாயில்காப் பானே!மணிக்கதவம் தாள்திறவாய்
ஆயர் சிறுமிய ரோமுக்கு அறைபறை
மாயன் மணிவண்ணன் நென்னலே வாய்நேர்ந்தான்
தூயோமாய் வந்தோம் துயில்எழப் பாடுவான்
வாயால்முன் னம்முன்னம் மாற்றாதே அம்மாநீ
நேய நிலைக்கதவம் நீக்கேலோர் எம்பாவாய்
விளக்கம்
முற்பட எழுந்து நீராடப் புறப்பட்டுப் பஜனை செய்துகொண்டு வந்த பெண்கள் பத்துப் பாட்டுக்களால் பத்துப் பெண்களைத் துயில் எழுப்பினார்கள். ஆய்ப்பாடியிலுள்ள பெண்களை யெல்லாம் துயில் எழுப்பியதற்கு இதை அறிகுறியாகக் கொள்ளலாம். இனி, இது முதல் ஏழு பாசுரங்களில் ஆயச்சிறுமியர்கள் தங்கள் சொற்களுக்கு வாய் ஊறி நின்ற கண்ணபிரானை எழுப்ப விரும்பி, அங்கே உள்ளவர்களையும் கண்ணனையும் துயில் எழுப்பப் போகிறார்கள்.
இந்தப் பாட்டினால் இப் பெண்கள் நந்தகோபன் மாளிகைக்குப் போய், கோயில் காப்பானை எழுப்புகிறார்கள். பின்பு வாயில் காப்பானையும் எழுப்புகிறார்கள். பேரைச் சொல்லத் தெரியாததால் தொழிலை முன்னிட்டு அழைக்கிறார்கள். ஆயச் சிறுமிகளின் இத்தகைய 'ஆயாப் புன்சொற்'களுக்கு வாயூறி நிற்பவன் கண்ணன் என்பதில், கடவுளின் தனிப் பெருங் கருணை உணர்த்தப் படுகிறது.
