The Essential Guide to Internet & Software for First-Time Computer Users

 

The Essential Guide to Internet & Software for First-Time Computer Users

Written by Amit Agarwal on December 29, 2008 Text Size

You bought a brand new laptop computer for mom - the Apple Macbook was too expensive so you settled for a Dell machine loaded with Windows Vista and a trial copy of Office 2007.

Your mom is a great self-learner and knows all the basic stuff about computers but needs some help is in finding the right software tools that will help her do stuff more efficiently and as inexpensively as possible.

Letter to Mom suggesting tools and web apps for her new computer

Dear Mom - I hope you are enjoying the new Dell notebook. Now the first thing I want you to do is install PC Decrapifier - this will detect and remove all the unwanted trial programs that came pre-installed with your machine.

Next you should install Firefox - it’s an Internet Explorer like web browser but slightly better. Instead of using browser bookmarks, try the delicious add-on to save the addresses of all your favorite websites. Another add-on that you should install is Iterasi - web pages come and go but Iterasi will permanently archive your favorite web pages (like that eggless cake recipe).

You should create two email accounts one Gmail.com - share the primary email address with your friends and family but for everything else (like the newsletter and shopping deal alerts) always use the secondary email address. If you come across a site that requires registration, generate a temporary email address from 10MinuteMail.com and enter without sharing your main email.

With so many websites around, you’ll soon find it very hard to remember all those passwords so get into the habit of putting down all the different passwords into KeepPass from day one.

If you plan to carry this laptop in public places (like the Library), get this Laptop Alarm software that will emit a loud sound if someone tries to shut down your computer or remove the power cable. Laptop thefts are not so uncommon after all.

The trial version of Microsoft Office on your computer will expire after 60 days so you may completely uninstall that software and switch over to Google Docs - it has all the basic feature you would need in an Office suite including templates for tracking expenses and utility bills. You can use your primary Gmail address to log into Google Docs.

Sometimes your friends will send you documents, images or video clips that won’t open on your computer - that’s because you don’t have the right viewer software on your machine. You can simply go to zamzar.com and convert the file into some simple format (like avi for video, jpg for images, doc for documents, mp3 for songs, etc.) that you computer can play/open.

If the computer contains too many programs that you’ll rarely or never use, get the Revo Uninstaller to get rid of such programs permanently. To free up additional space on the hard drive, use WinDirStat to learn about file folders that are occupying the maximum space on your computer and delete the unnecessary files.

Be very careful when deleting files on your computer but if you ever delete something important accidently, Recuva may help you recover all those erased files. It even works with the memory card of your digital camera.

To download pictures from your digital camera onto the computer, get Windows Live Photo Gallery. This software can also upload your photos to our common family Flickr account so everyone gets to see your pictures even though we are several hundred miles away from you.

If the computer is not able to play your huge collection of DVD movies, you’re probably missing some codecs (don’t worry about the term) -  just download the VLC player and the DVDs will play just fine.

You should also get Live Mesh - it will allow us to share files and documents with each other privately plus you can use Mesh to backup important files onto the cloud (I mean the web).

I am almost always available for chat on Google Talk but if some of your online friends use other chat software (like Yahoo! Messenger or AOL), you can easily connect with them through Miranda or, if you don’t want to install any software, use Meebo.

Another thing - do open an account at PayPal and link it to your main credit card as this will make online shopping easier. If you ever have a problem with PayPal or something isn’t clear, just call their toll-free 1-800 support number from your browser using Gizmo.

If your current voice plan is too expensive, I suggest that you download Skype - it lets you make calls from the computer to any landline or mobile phone at much cheaper rates. We can also use Skype to have video chats on weekends but if you don’t find me online, just send me a video email with Eyejot.

If you have newspaper clippings, bill receipts and business cards lying in the closet, just take a picture of them separately using the camera of your mobile phone and transfer them to the computer with Evernote - it will turn your "paper" documents into digital format that is always so easy to find and manage.

When planning a movie or weekend dinner with friends, you can send all of them a quick reminder for the event via phone and SMS for free using Notifu. If you’re inviting people at home for a party, head-over to sites like VideoJug.com, SuTree or 5min.com for new ideas about food, cocktails, party games, etc.

If you ever need to fax a document somewhere, just go to FaxZero, upload the document and fax it for free. FaxZero is only available for fax numbers of US or Canada but for international numbers, you may try eFax.

You can also consider dropping those magazine subscriptions that are delivered by snail mail - switch to Zinio instead that delivers the same magazine but in digital format.

As far as I remember, you’re currently using an unlimited data plan for the Internet but if that’s not true, get BitMeter - it will help you visually monitor your bandwidth usage so you never exceed the plan limit. You may also want to download FlashGet for downloading big files from the Internet.

If you notice carefully, some websites add an orange colored icon in the browser address bar (go to cnn.com to see a live example) - this icon means that you can get updates about new articles posted on that site automatically without having to visit the site again and again. If that’s the case, go to Feed My Inbox and type the address of that website - you’ll be notified automatically via email.

When browsing the web, you’ll frequently come across photographs, web pages and videos that you’ll want to share with us (your family members) - you could either send the link in a group mail or better still, simply create an account at Tumblr and start saving all the "interesting" stuff there.

And if you ever find yourself spending too much time on the computer, get RescueTime to know about websites where you spend most of your time.

There are a few other things that I want to do on your computer like installing a hosts file and configuring OpenDNS so that sites load quickly on your machine. These however require some geeky knowledge so I will try configuring them from here itself via CrossLoop - a remote desktop access tool.

The Essential Guide to Internet & Software for First-Time Computer Users

Sin is self-frustration in man's violation of God's will ;
Human actions and animal functions Distinctions ;

Sin is thus self frustration brought about by man in his violation of the will of God. In sinning against God man sins against his human essence, and brings about his frustration . He degrades himself in that violation to the level of beasts and behaves like a beast. The equation is perhaps a libel on beasts, which, it is hoped, beasts will forgive as they have been doing many other inflictions of man on them. The man who behaves like a beast makes himself a beast and therefore merits the treatment of a beast. He can not lead the life of a beastand expect the treatment of a man. What distinguishes the behaviour of a beast from that of a man is the behaviour of man in accordance with the will of God (sastra) . Such a behaviour, such a conduct, is alone human. According to Vyasa's Brahma Sutra, Divinity is "sastrayonitva" and humanity is "sastrarthavattva". The soul, the "knower", is the knower of the will of God. God, in His mercy, has eternally declared His will and endowed souls with the status of knowers so that they could know His will and behave in accordance with it in order that they might br redeemed from the frustration brought about by themselves in their selfdom. It is in that will and in that endowment that God has distinguished man from beasts. It is therefore up to man, if he is to be reckoned and treated as a man, to behave like a man in accordance with the will of God. Human actions are not mere instinctive animal functions or mechanical physical movements and displacements in space. They are conscious and cordial functions in accordance with the will of God. It is that function and not "reason" as is generally supposed, that distinguishes man from beast. Behaviouristic moralists look to beasts and insects for wisdom. The bee polity, says Prof. Huxley, "fulfils the ideal of the communistic aphorism to each according to his needs, from each according to his capacity. [Evolution and Ethics : Prolegomena] That beasts have no 'reason' is another libel on beasts. There is no 'reason' to justify that libel. The word 'reason' is derived from a Latin root which means to 'reckon'.. That beasts do reckon as much and as well as men is a fact. Men and beasts both reckon and function alike in the field of matter. If the field of matter is exhaustive of the faculty of reckoning, there is no reason to deny reason to animals. They seem to have even more reason in that sense than men. They do not seem to commit the same amount of havoc on their bodies as men do on theirs. They are more law abiding than men. They are blessed with a constitutional immunity from the anarchy of the tongue. Their observance of the laws of Nature is more scrupulous than man's. They are better physicians than we are. Their rapacity and predacity seem to be far less than man's. To call all those "reckonings" as instinct in the case of animals, and "reason" in the case of man seems wholly arbitrary and self-adulatory. The real distinction -- if distinction there is to be -- must be in something which is special to man as man and not comon to him with animals as animals. It is in man's knowledge of a higher will -- the universal will -- and in his endevour to lay his will in line with that will. It is in his 'reckoning' with that will , that man is marked off from animals. Without a Divine universal will there will be nothing for man to reckon with, in the sense of "reasoning" which animals do not have in common with him. Men and beasts both reckon with matter and with themselves. Man's knowledge of himself by himself is not different from the knowledge of beasts of themselves by themselves. That knowledge is not human knowledge, but mere "animal sense" as Suka calls it. [Bhagavata 7.5.12] Men and beasts obey alike the biological law of survival and reproduction. All materialistic attempts at understanding man in terms of that biological law must necessarily result in an understanding of him as but a member of the group or society of animals and not as a being having any status or faculty, which others of the animal group or society do not possess in common with him. Man must first transcend his animality before he can be reckoned as belonging to humanity and he can lay claim to being reckoned as such, only when he awakensto his own nature as the servant of God and of the need of his surrender and service to God. That is man's nature, that is man's need. Until man has reached that stage he has not reached the stage of humanity{ Thirumangai Alvar 11.7.9}. It is in man's knowledge of his essence as the servant of God and in his action in accordance with the will of God that man becomes a man and his actions become human. To deny God or to deny will to God, is to deny humanity. The will of God is as eternal as God Himself. It is that will (sastra) that man has to understand. It is with that will that man has to 'reckon' and it is to that will that man has to submit. man in his defiance of that will forfeits his status of a man and invites the treatment of a beast. Without a Divine will, without a moral law, compelling the obedience of all men, man must be and ever remain one with beasts and the world would then be all one jungle haunted by the most rapacious of human beasts. The Veda declares:- "Thus far (they are all) beasts bipeds and quadrupeds." As a mere specimen in the zoo of evolutionary biology man has not got even the look of antiquity about him. In that zoo man's is a mere blink of the latest mammalian upstart. As such a specimen man's value is only such. man in his transgression of the will of God effects his own frustration.[ Gita XVI 23, 24.]

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரம் புஷ்ப பத்ததியும், பராக பத்ததியும் (ஆத்தூர் சந்தானம் ஸ்வாமியின் தமிழ் மொழி பெயர்ப்பு) இந்த சுட்டியில் உள்ளன. பதிவிறக்கம் செய்து கொள்ளலாம்.

ஸ்ரீ கேசவ ஐயங்காரின் “திருப்பாதுக மாலை” மலர்ப்பத்ததி யை இங்கிருந்து தரவிறக்கம் செய்து கொள்ளலாம்.

PADUKA SAHASRAM -- INTRODUCTION BY SRI. KESAVA AYYANGAR (continues)

God's command --cordial persuasion ;
Man's obedience -- willing submission

The nature of God's command and its transformation into the serving will of the soul is beautifully brought out in the Lord's Song. The Lord said to Arjuna :- "Thus have I declared unto thee the Science -- the secret of all secrets. Consider it all well and then do as you please." {Gita XVIII 16} That is the true command, and that is the truth about God's command -- a command in all the sweetness of cordial persuasion. That is the Song Divine. "Thy word I shall do" was the loving response of Arjuna to the persuasion. [Gita XVIII. 73.] The same sentiment has been expressed by Seneca when he says, " I follow Him (God) because my soul wills it and not because I must" [Epistles XCVI] The transformation of the world of God into the will and way of the soul is the essence of Vedantic ethics. It is the very essence of sweetness, the one "sweetness of unanimity" in the words of the present author. {Adhikaranasaravali 530: Cf: Rahasyathrayasara ch 22 & 32} It is the unanimity of the Lord's "foot" (pada) and His "foot-guard" (Paduka). That the fruition of knowledge is service to the "good foot" of the Lord is the declaration of the great moral philosopher Thiruvalluvar. (Kural 1, 2.) The "goodness" of the foot, according to the great commentator -- Parimelalagar, is the goodness of its redemption of man from his frustration in material bondage. That is the Lord's 'narpada' (good foot) of present author's Mummanikkovai.[Mummanikkovai 7 : Cf: Sarasara: Dvayadhikara: as to the "Foot" being the eternal abode of the liberated; As to the "Foot" being the means --upaya-- and the end--upeya Cf: in in particular Rahasyatrayasara ch 28;] It is in the eternal and immediate percipience of that "Foot" of the Lord that souls fulfil themselves. That is moksha (liberation) Moksha is the liberation of the spiritual energy of the soul from the bondage of matter and seldom and it is in that liberation that the soul is restored for ever to ots primal competency of serving the "foot" of God. To become His servant is to become His Paduka and the servant of His Paduka. The liberated can alone worthily worship and serve the "foot" of God; for it is the worship and service of sentience in the infinity of its liberation. If the liberated soul shines in the pristine essence of its luminous sentience, it is radiant in the supernal function of its luminiferous servience. Service is sentience in radiation and it is that service that illuminates and sustains the universe. It is lokasangraha, the true social service. That alone is true service in that it serves the purpose of universal illumination and sustenance. All service is purposive and that purpose is service. Service is the means, service is the end. The purpose of God is being served in the service of souls. Souls in their service obey the will of God and serve the purpose of God. As is God's purpose vever-ending, so is soul's service. It is the purpose of the infinite "foot" of God that is being eternally served in the infinite service of "Paduka". Souls in their service serve and subserve the purpose of God to the greater glory of God. There is no end to God's glory and therefore there is no end to soul's service. Hence the sadadarsana of souls. Service is the one universal gospel and Paduka stands for that gospel. God is the Lord of the liberated.. He is "to be served by the liberated" is the declaration of Vyasa. He is the "muktopasrpya" of his Sutra, and the "mukanam parama gati" of his Sahasranama. {For a full elucidation of the Vedantic truth that service to God is the essential characteristic (lakshana) of liberated souls and that souls in their full and final liberation from the impediment of matter gain their service and thereb gain their essence in eternal service to God. Vide Bhattar Parasara's Bhagavadgunadarpana in the Bhashya for the name "Muktanam parama gati'. Wherein the relevant Upanishads, Brahma Sutras, Bhagavad Gita, Bharata, Vishnu Purana, Vishnu Tattva, etc., are set out and service to God shown as their key thought.} The "Upasarpana" (service) of Vyasa, is the "Padopasarpana" -- service to the foot of the Lord-- of Suka [Bhagavate 7.6.2: It is the "padasevana" in 7.5.23.ibid] Moksha is service in liberty. It is unimpeded service. Matter is the one impediment to service and it is from that impediment that muktas have been for ever liberated by God. The freedom of the liberated is the freedom from matter and in that freedom they are for ever wedded to the "foot" of God so that they may serve that "foot" in all spiritual energy in their freedom from matter and selfdom. That is moksha. It is the absolute liberation of the soul's spiritual energy from the bondage of matter for God's service without any break or lapse. Souls gain and fulfil themselves in that service and that service is bliss.

To be continued.....................................

திருவருட்சதகம்

அநுசரசக்த்யாதி குணாமக்ரேஸர போத விரசிதாலோகாம்

ஸ்வாதீ நவ்ருஷகிரிசாம் ஸ்வயம் ப்ரபூதாம் ப்ரமாணயாமிதயாம்.

பின்னடைச் சத்தி யாதிப் பண்புநின் பாங்கு தாங்க

முன்னடைப் போத வெள்ளச் சுடருனக் கொளிதெ ளிக்க

நின்னயத் திருவ னென்றே நடைத்திரு விடப வெற்பன்

தன்மையொன்றுணர்த்து மாட்சித்தயையுனைத் தெரியக்கண்டேன்.

[சக்தி, பலம், ஐசுவரியம், வீரியம், தேசு என்னும் குணங்களைத் தனக்குப்பின் தொடரும் ஊழியக்காரர்களாகவும்,ஜ்ஞாநம் என்னும் குணம் தனக்கு முன்கையில் விளக்கை வைத்துக் கொண்டு வழிகாட்டிக் கொண்டு போகும் வெளிச்சத்தை உடையவளாயும்,வேங்கட வெற்பனைத் தனக்கு ஸ்வாதீநமாக உடையவளாயும், தானே பிரபுவாயும், தானே ஆவிர்பவிப்பாளாயும் உள்ள தயாதேவியே கதியென்று அவளைச் சரணம் புகுகின்றேன்.]

அபிநிகில லோகஸுசரித முஷ்டிந்தய துரிதமூர்ச்ச்நாஜுஷ்டம்

ஸஞ்ஜீவயது தயேமாமஞ்ஜ நகிரிநாத ரஞ்ஜநீபவதி. .12.

உள்ளுநல் லுலகு வாழக் கொள்ளுநல் லொழுக்க முற்றும்

கள்ளுமோர் சிறங்கை யாகக் குடித்தகம் தடித்த யர்ந்தே

உள்ளவோர் விரகி லாத வென்னுயிர் தயையு னக்காய்த்

தெள்ளருட் டேவ னாவித் தேவிநீ தெளிவிப் பாயே.

[அகில புவநங்களும் செய்த புண்ணியம் அனைத்தையும் ஒரு கையால் எடுத்து உறிஞ்சி விடக்கூடிய பாவங்களைப் புரிந்து அந்தப் பாப விஷமூர்ச்சை மிதமிஞ்சி ஏறியிருக்கும் என்னையும், அஞ்சநகிரிக்கு அதிபதியான அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பனை ரஞ்சிப்பிக்கும் அவனது ஆவித்தேவியாகிய நீ என்னை உயர்த்தி எனது ஆத்மாவை உனதாகச் செய்யவேணும்.]

Technorati Tags: kesava Iyengar,thiruvarudsatakam

Paduka Sahasram Intro

Fulfilment of God’s Justice in God’s mercy ;
God’s will; Soul’s will ; Intuition.

That glory, that greater glory, is the gory of the fulfilment of God’s justice in God’s mercy. Mercy has its foundation in justice, and justice its fulfilment in mercy. Justice is the law of frustration, and mercy is the law of fulfilment. Man in his defiance of God, effects his own frustration and in his submission to God, effects his own fulfilment. Justice is the law that frustration and redemption is the law of that fulfilment; for the one is as much the will of God as the other. The one is the will of “Kshipami” (Gita XVI.19) (throw down) and the other is the will of “mokshayishyami” [ Gita XVIII.66] (I shall liberate), of the Lord’s Song. All sin is the sin of frustration and all virtue is the virtue of fulfilment. Man effects his frustration in transgressing the will of God, and effects his fulfilment in surrendering to the will of God. In His surrender he renders unto God what is God’s own – his very soul, and it is in that rendering that he gains himself. That is his fulfilment – the fulfilment of being owned and affiliated for ever by God as God’s own. That fulfilment is the one achievement of man, and it is achieved in his placing for ever his will in line with God’s, so that His will and his way become one. In that submission God’s will becomes one. In that submission God’s will becomes the soul’s volition and resolve. It is the very fulfilment of God’s command in the servant’s will, in the abundance of the servant’s love f God, and faith in God. The servant becomes thenceforward free to will and move, for it is the will and movement of serving percipience in the infinity of love and faith. It is intuition in beatitude. That intuition is the transformation of God’s will into His servants. It is not a substitution which brought about his frustration from which he had to be redeemed and was redeemed in his submission to the will of God. All good and true intuition is the intuition in and into the will of God and of God alone so as to be integrated in it for ever in infinite beatitude. #
#[It is pratyagatmadarsana, and sadadarsana. God’s command (sastras, chodana agna in Karmabhaga becomes transformed into the will (sankalpa) of the liberated soul in Brahmabhaga. That will is the soul’s will to serve God. It is the fulfilment of God’s will in the will of His liberated servants. Karma is the ‘earlier’ part (purvabhaga) and gnana is the ‘ later ‘ part (uttara bhaga or uparitanabhaga) of one and the same science of Mimamsa. Karma and gnana are neither exclusive nor contradictory. To adopt the language of the present author in Adhikaranasaravali, verse 10, karma is no more gnana in truncation than gnana is karma in decapitation. According to Vyasa {Cf: Devadadhikarana} ‘sruti’ is perception (pratyaksha) and ‘smruti’ is inference(anumana) The soul sees with the eye of God and wills with the will of God. That is the soul’s satyasankalpa (true volition) and that satya is the satya of the soul’s serving percipience and experience. Intuition , which, as its etymology implies, roughly corresponds to pratiyagatmadarsana, is the realisation in eternal immediacy of the truth of that “perception” in the soul’s sadadarsana, and upasarpana. That is vedantic truth as would appear from the various sutras of Vyasa and particularly those in Kartradhikarana. Avrttiyadhikarana, Ikshatyadhikarana, Ikshatikarmadhikarana, Dyubhavadyadhikarana,Sankalpadhikarana, and Jagatvyaparavarjadhikarana. The synthetical gist of the relevant sutras in the adhikarana is that the command (sastra) in Karmadhikarana, by dint of the soul’s undaunted endeavour in faith and love in Avrttiyadhikarana, is transformed into the soul’s will(sankalpa) in Sankalpadhikarana and the eternal percipience (sadadarsana) in Ikshatikarmadhikarana, and service (upasarpana) in Dyubhavadyadhikarana, and non-reverter in Jagadvyaparavarjadhi karana. That serving percipience has its beginning in avrtti and its fulfilment in anvrtti. Similarly according to Vyasa, whose articulation is Vedanta, God is gneya (to be known), soul is gna (knower) and matter is heya (to be cast off) Cf: Anumanikadhikarana, Gnadhikarana, andIkshdyadhikarana, where God, soul, and Matter are declared to be Gneya, Gna and Heya respectively . The Gneya(to be known) of Anumanikadhikarana is the Muktopasrpya (to be served by the liberated) of Dyubhavadyadhikarana. Vyasa Sutra may be equated thus : Matter: Soul: God: Hey (to be cast off): Gna (knower): Gneya (to be known): and uktopasrpya (to be served by the liberated).]

To be continued…….

திருவருட்சதகமாலை

ஆத்தூர் சந்தானம் ஸ்வாமியின் பாதுகா சகஸ்ர மொழிபெயர்ப்பு மேலே உள்ளது.

திருவருட்சதகமாலை.


கமப்யநவதிம் வந்தே கருணா வருணாலயம்
வ்ருஷசைல தடஸ்தாநாம் ஸ்வயம் வ்யக்தி முபாகதம் .9.

செடித்தொட ரறுத்தெழு விழுத்தவர் வழுத்தும்
விடைக்கிரி தடத்தம ரடைக்கல மவர்க்கே
கொடைப்பெரு நடைப்புக ழுடைத்தனை விளக்கும்
படித்திக ழளப்பரு மருட்கடல் பணிந்தேன். .9.

{ கருணை யென்னும் குணத்தினால் நிரம்பிய வருணாலயம் என்கிற அளப்பரும் அருட்கடலாயும், திருவேங்கடமாமலையின் தடத்திலிருப்பவர்களுக்கு ஸ்வயம் வ்யக்தமாய் அணுகியவரும், இன்னார் இப்படிப்பட்டவர் என்று வருணிக்கக் கூடாதவருமான ஸ்ரீநிவாஸனைப் பணிகின்றேன்.}

அகிஞ்ச நநிதிம் ஸுதிமப வர்கத்ரிவர்கயோ :
அஞ்ஜநாத் ரீச்வரதயாம பிஷ்டௌமி நிரஞ்ஜநாம்.

கைம்முதலி லர்க்கொருக ரத்துறுநி திப்போல்
இம்மைநல னோடுதிரு வீடுநனி நல்கும்
அம்மைவரை யெம்மிறைவர் தம்மருளி னன்மைச்
செம்மைதெரி மும்மறையின் மெய்ம்மையிது ரைப்பேன். 10.

( கைம் முதலில்லாத பேதைகளும் வேறு கதியற்றவர்களுமான சரணம் அடைபவர்க்கு நிதி போன்றதும், அபவர்கமென்னும் மோக்ஷ புருஷார்த்தத்தையும் , திரிவர்க்கம் என்னும் அறம் பொருள் இன்ப புருஷார்த்தங்களையும் அளிப்பவளும், அஞ்ஜநம் என்கிற மாசு அடியோடு அல்லாதவளுமான அஞ்ஜநமலை யரசனுடைய தயையென்னும் தேவியைப் பல படியாகத் துதிக்க எண்ணுகிறேன். )

PodMail – The best way to send and receive large files by email - instant fundas

 

How do you deal with the email attachment size limitation when you need to send a large file to someone? You use some file sharing service like Rapidshare or Yousendit, obviously. But if that someone is not too conversant with the web, he or she might not be able to figure out how to download that file from such a sharing service. These people are only used to clicking on the attachment link and the file magically gets downloaded to their PCs.

PodMail is an application that allows you to send and receive files of unlimited size via email. The integration of this service with email is seamless – the recipient can download the file right from their browser as if the file actually came attached with the mail.

The Podmailing Network uses two kinds of method to deliver the file to the recipient - via Peer-To-Peer and via centralized servers. In the Peer-To-Peer method, data moves directly between the PCs of the sender and the recipients. In the centralized method, data is delivered from their server where the files remains for up to 30 days.

To send files you compose a “podmail” the same you compose an email in your email client. Select the files or folders you want to attach and send the podmail. The composed message gets delivered to the recipient's inbox and the attached file gets transferred to PodMail’s servers. Not only you get to send large files, you also prevent the recipient’s inbox from getting clogged since all the attachments are stored in PodMail’s servers and not on their mail box.

The recipient will receive a mail such as the one shown below.

He can now download the file either directly from the browser, or through a torrent client or using the PodMail application. PodMail also supports resume, so you can download very large attachment in parts without having to download it all at once.

I have seen many file sharing application in the past but PodMail blows them all. It’s the best solution I have seen so far. It’s easy, it’s simple and it’s free.

PodMail – The best way to send and receive large files by email - instant fundas

திருவருட்சதகமாலை

நிசாமயதுமாம் நீளாயத்போக படலைத்ருவம்

பாவிதம் ஸ்ரீநிவாஸஸ்ய பக்ததோ ஷேஷ்வதர்சநம்   8.

ஏகசர ணன்பரக மேதுமது காணா

வாகுதரு மாணிமறை யாணையன் விழிக்கோர்

போகுறும யக்களிபி ணைப்படல டைத்தே

ஈகைமிகு சீலநல நீளையெனை நோக்கும்.                    8.

 

யாருடைய போகமயக்குகளினால் பக்தர்களின் குற்றங்களைப் பார்க்க வொட்டாமல் ஸ்ரீநிவாஸனுடைய கண் மறைந்தது போல அவர் அக்குற்றங்களை அறவே நோக்காதது போல இருப்பாரோ அந்த நீளையென்னும் பிராட்டி அடியேனைத் தனது நீண்ட கண்களால் நோக்கி யருளவேண்டும்.

Technorati Tags: rajamragu thiruppadukamaalai

திருவருட்சதகமாலை கேசவ ஐயங்கார் முகவுரை

||ஸ்ரீ:||

ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:

முகவுரை

வாழவுல கேழுமொரு வேதமுடி வள்ளல்

யாழினிசை விள்ளமுத வெள்ளமென நல்கும்

ஆழியொடு சங்கமில காதிபர னங்க

ளேழுமலை யண்ண லரு யோதியெழு வாமே.

                                                    தயாசதகம் (அருணூறு) என்ற இப்பனுவல் வேதாந்த தேசிகரால் ஸ்ரீநிவாஸப் பரம்பொருளாகிய திருவேங்கடமுடையான் திருவருள் விஷயமாய் வடமொழியில் அருளிச்செய்யப்பட்டது. இது வணக்கப் பதிகம், முதன்மைப் பதிகம், கற்புப்பதிகம், அடைவுப்பதிகம், உதவிப்பதிகம், சீலப்பதிகம், வீற்றுப்பதிகம், ஆற்றற்பதிகம், தோற்றப்பதிகம், பேற்றுப்பதிகம் என முறையே முக்கியப்பொருள் பொதியச் செய்ந்நன்றி விண்ணப்பப்பா, நூற்பயன் கூறும்பா, திருநாமப்பா, முதலிய மேலெண் பாக்களுடன் கணக்கால் நூற்றெட்டுத் திருவிருத்தங்கள் அமைந்துள்ள சந்தமிகும் பதிகம் பதிகமதாகிய பேரருள் சதகமாகும். முதற் பதிகம் அநுஷ்டுப்,இரண்டாம் பதிகம் ஆர்யை, மூன்றாம் பதிகம் ஔபச் சந்தஸிகம்,நான்காம் பதிகம் மாலிநீ, ஐந்தாம் பதிகம் மந்தாக்ராந்தை, ஆறாம் பதிகம் நர்த்தடகம், ஏழாம் பதிகம் சிகரிணீ, எட்டாம் பதிகம் ஹரிணீ, ஒன்பதாம் பதிகம் ப்ருத்வீ, பத்தாம் பதிகம் ஸிம் ஹோந்நதை என்னும் விருத்தங்களிலும் , மேலெண் பாக்கள் ஸிம் ஹோந்நதை, மாலிநீ, சார்த்தூல விக்ரீடிதம் என்னும் விருத்தங்களிலும் யாக்கப் பெற்று, ஓசை யுயர்த்துப் பொருள் பொதிந்து கவி நலந்திகழும் திருவருணூறிதாகும். ஊன்றிப் பரவி யொக்க நடக்கும் கவியினழகு ஒப்பற்ற தென்பது மிகையாகாது. சிகரிணீ, ஹரிணீ என்னும் விருத்தங்களில் மாக்கவிஞர்கள் பலரும், வருந்தியே நடந்துள்ளார்கள். கிந்ந : கிந்நச்சிக ரிஷு கதம் நியஸ்கந்தாஸி என்றும் சகித ஹரிணீ ப்ரேக்ஷணா என்றும் அக்குறிப்பை ஒருவாறு சுட்டியுள்ளார்கள். இத்திருச் சதகத்து அவை சீர்மல்கும் பெற்றி நோக்கியே களிகூரற் பாலது. ஆர்வத்தருளும் பொருளின் பொதிவுக் கேற்பக்கூறும் சொல்லும் கருடகதிபோல் வட்டமிட்டுச் சூழ்ந்தெழுமாறே ஒலிநயமும் ஒளிமிளிர்வும் ஒன்றிப் பொலியும் சீர்த்தி புலவர்க்குக் கண்கூடேயாம்.சேகாநுப் ராஸத்து நர்த்தடகம் பேரெழில்காட்டும் திருவிருத்தமொன்றை இங்கு எடுத்துக் காட்டுவாம்.

ம்ருது ஹ்ருதயேதயே ம்ருதித காமஹிதே மஹிதே

த்ருதவிபுதே புதேஷுவித் தாத்மதுரே மதுரே

வ்ருஷகிரி ஸார்வபௌவ் மதயி தேமயிதே மஹதீம்

புவகநிதே நிதேஹி பவமூல ஹராம் லஹரீம்.

சொற்றிருவும் பொருட்டிருவும் ஒக்கப் பொலியும் திருமறையே ‘தயாசதகம்.’

      அருளின்வடிவளேதருமவரும்பயனாகியதிருமகள்என்பாள்.அவள்தனிக்கேள்வனே

ஸ்ரீநிவாஸன். மறை புகல் என்னும் மறைமுடித் தருமமும் அதன் அரும்பயனும் அனைவர்க் கும் அம்மையப்பராகிய அத்திப்பிய தம்பதியாரே ஆவர். திருக்கலந்த மார்பனே அருள் கலந்த  ஆளரி. அருண்மை திருமாட்சி. ஆண்மை அரிமாட்சி. ஒப்புயர்வற்ற ஆண்மையும் ஒப்புயர்வற்ற அருண்மையும் பதிபத்தினியராய் எண்பெருக்கந் நலத்திணை பிரியா  தொன்றி  நின்ற உயர் நிலையே பரத்துவ நிலை. அந்நிலை ஸர்வ சரீரப் பொருள் ஒன்றுக்கே உறும். ஆதலின் ஸர்வ சரீரப் பொருள் என்றதே பரம்பொருள். தனதுடம்பாகிய உலகத்துக்குத் தானே ஓருயிராய் விளங்கும் பெற்றியதே அஃதாம். அதன் உடம்பென்றே அவரப் பொருள்யாவும் பொருளாகும். அஃதே அவற்றின் தன்மை. ஆதலின் உலகனைத்தையும் உடம்பென ஆண்டு காக்கும் இயல்புடைய தத்துவமே பரதத்துவமாகும். அதன் ஆணை காத்து அதனடிக் கீழமர்ந்து புகுந்து காப்புப் பெறும் தத்துவமே அவரதத்துவமாகும். காக்கும் இறையின் குணங்கட்கு இறைமை சான்ற திருக்குணமே அருட்குணமாம். அத்தகைப் பேரருள் பொதிந்து விளங்கும் இயல்வினனாகிய பெருந்தகையாளனே திருப்பரன் என்றதே இப்பேராசிரியர் இச்சதகத்துத் தேறியதோர் திண்ணம். இதை 53, 61, 68, 69 முதலிய திருவிருத்தங்களை நோக்கிக் கண்டு  கொள்க. ஸர்வசரீரியாகிய இறைப் பொருட்கே அருள் என்றது இறைக்குணமாக கூறும். ஸர்வ சரீரியிடத்தே அருள் என்ற திருக்குணம் அளவு கடந்தும் வாசியற்றும் பொதிந்து விளங்கும்.  அத்திருக்குணங் கொண்டே ஸர்வ சரீரியாகிய திருப்பரன் தன் சரீரமாகிய உயிரனைத்தையும் தன்கண் ஒன்றச் செய்து தன்னையே யொக்கச் சமன் செய்விக்கும் தனிப் பெரு வள்ளலாய்த் திகழ்வான். அபயமளிக்கும் வள்ளலே அண்ணல். அவனே பரன். பரன் அபயமளித்துக் காப்பான். அவரன் சரணம் புகுந்து காப்புப் பெறுவான். அத்தகைப் பேரருளாளனே திருப்பரன். அவனே காரணனாகும் நாரணனென்பான். அவன் நின்று விளங்கும் மலையும் நாரண மலையாம். வேங்கடமலை, வேதமலை, சேடமலை, அஞ்சனமலை, திருமலை, சிங்கமலை, ஏழுமலை, விடபமலை, நெடியோன்மலை, அண்ணல்மலை முதலிய  திருநாமங்கள்  அந்நாரண மலைக்குள்ளன. திருவரியே மலையப்பன் விஷ்ணு : பர்வதா நாமதிபதி : கிரிஷ்டா: யஸ்யோருஷு த்ரிஷு விக்ரமணேஷு என்று மறை தானே அறையா நின்றது. பரத்துவம் விளங்கும் மலையாதலின் திருமலையொன்றே நாரணமலை, வேதமலை என்னப்படும். வாக்கியத்தை நோக்க நாரணமலையென்றும், வாசகத்தை நோக்க வேதமலையென்றும் ஓதப் பெறும். ஆதலின் மலை என்ற சொல் திருவேங்கடத்தையும் , மலையப்பன் என்ற சொல் திருவேங்கடமுடையானையும் உணர்த்தா நின்றன. பிரணவமே வாசகம். நெடியோனே வாச்சியன். அவனே ஸ்ரீநிவாஸன். அஃதோர்ந்துணர்க.

    இறுக்கமே ஆண்மை. உருக்கமே அருண்மை. ஆண்மையிறைமை இறுக்கமாகும். அஃதே கோன்மை. ஸத்யா ததிக்ராந்தம் ஹநிஷ்யாமி ஸபாந்தவம். (மெய்ந்நெறி கடந்தாரைக் கிளையுடன் களைந்திடுவேன்.) என்று இறுகுமதே அஃதாம். பெண்மை யிறைமை இரக்கமாகும். அஃதே அருண்மை கார்யம் கருண மார்யேண நகச்சிந் நாபராத்யதி. (வழுப்பாடில்லார் எவருமிலர். இரங்கி அருள் செய்தலே ஆரியரின் கடமைப்பாடாகும்) என்று உருகுமதே அஃதாம். இறைமைக்கே இறுக்கமும், உருக்கமும் உற்றனவாகும். இரண்டும் அளவு கடந்து முழுதொன்ற நின்ற மறைப் பொருளே இறைப்பொருள். ஆண்மைத் தலைமைப் பொருள் அரி. அவனே புருடோத்தம நம்பி. பெண்மைத் தலைமைப் பொருள் திரு. அவளே நாரியுத்தமை, நங்கை. நம்பியும் நங்கையும் எக்காலும் எந்நிலையிலும் பிரியகில்லார். பிரித்து நிலையில்லை. அத்தகைய பிரியா நிலையே இறைநிலை. ஒன்றையொன்று அவாவித் தழுவிக் கொண்டே நிற்கும். திரு நங்கையைக் கொம்பென நோக்கும் நம்பியே குரிசில். அரி நம்பியைக் குரிசிலென நோக்கும் திரு நங்கையே கொம்பு. கொம்பும் (அருண்மையும்) குரிசிலும் (ஆண்மையும்) ஒன்றிப் பம்பிய பெருமாட்சியே மறைமுடி. நல்லன்பர்க் கருளும் திருக்காட்சி. இச்சதகத்து 84ம் திருவிருத்தத்தை நோக்குக. அவ்விருமையின் ஒருமையென்னும் திருமணமொன்று நோற்றுப் புரிவித்த வித்தகனே விசுவாமித்திரன் (உலகுக்கன்பன்) என்பான். அவ்விருமையின் ஒருமையே ஒருமையாகும். “கோலமலர்ப் பாவைக் கன்பாகிய வென்னன்பேயோ” என்றதே அது. அவ்வொருமையே விசிட்ட வொருமை. முரண்பாடு அறும் ஒருமை அஃதொன்றே. அஃதே பேரன்பினொருமை. அந்தணரந்திய ரெல்லையினின்ற அனைத்துலகத்தையும் வாசியின்றி நலம்பெற வாழ்விக்கும் ஒருமை அஃதேயாம். “ஸ்ரீநிவாஸன்” என்பது அவ்வொன்றின் திருநாமம். அஃதே பரம்பொருள். அப்பொருள் சுரக்கும் திருவே அருள். ஸ்ரீநிவாஸன் திருவருளின் நீர்மையைக் கலக்கமறத் தெளிவித் தருளிய பேராசிரியரே வேதாந்த தேசிகர்.அவ்வொருமையும் அந்நீர்மையும் ஒக்கத்தெளிக்கும் கதகமே இத்தயாசதகமாகும். வேறுபாடுகள் மிகுந்துள்ள அவ்வுலகம் முரண்பாடற்றுப் பேரன்பு நெறியாகும் மறைபுகனெறிக்கண் திருப்பரனடிக் கீழமர்ந்து புகுந்து அடியாராகி அவ்வடியாரெனும் உறவில் ஒக்கக் கலந்து துறவின்கண் தொண்டு பூண்டு இருமையும் வழுவாது நல் வாழ்வுற்று மகிழுமாறு மறைமுடித் தேசிகனார் இத் திரு வருட்சதகத்தைப் பணித்துள்ளார். திருவருளின் பணியென்றே இதை ஒருவாறு தமிழ் செய்துள்ளோம். முதநூலின் கருத்தையும் குறிப்பையும் விரித்து விளக்கும் முறையில் இது செய்யப் பெற்றுள்ளது. திருவேங்கடமுடையான் உகந்தருள்வானாக். திருவருள் பொலிக ! திருவருட்சதகம் பொலிக !

ஆழிமா மாதுடன்

வாழுமா வேங்கடத்

தாழியா னாரருள்

வாழியாழ் வார்களே.

                         கேசவய்யங்கார்.

Technorati Tags: kesava Iyengar,desika sthothram,daya satakam

திவ்யதேசப்பாமாலை

இன்று காலையில் எதையோ தேட கிடைத்ததோ ஒரு பழைய பாடல். அனந்தகிருஷ்ண ஐயங்கார் எழுதியுள்ள திவ்யதேசப் பாமாலை என்பதில் இருந்து ஒரு பாடல் கிடைத்தது.

நேத னாதிப சீரக யாதவா !
கீத மோகன வாடவ மாதவா !
வாத மாவட வானக மோதகீ
வாத யாகர சீபதி நாதனே !


மாலை மாற்று எனப்படும் இந்த வகைப் பாடல்கள் மிக்க கடினமானவை. முழுதும் கிடைக்க ஆசார்ய அனுக்ரஹம் வேண்டும். ஏற்கனவே அறிந்தவர்கள் உதவ வேண்டுகிறேன்.

தயாசதகம்

Technorati Tags: kesava iyengar,daya satakam

ஏற்கனவே இங்கு ஸ்ரீ கேசவ ஐயங்கார் தயாசதகத்தை திருவருட்சதகமாலை என தமிழாக்கம் செய்ததை எழுதிக் கொண்டிருந்தேன். முதல் 5 பாட்டுக்களுக்குப்பிறகு தொடரமுடியவில்லை. இன்றிலிருந்து மீண்டும் 6வது பாடலிலிருந்து தொடர்கிறேன்..

   ஸமஸ்த ஐநநீம் வந்தே சைதந்யஸ்தந்யதாயி நீம்

   ப்ரேயஸீம் ஸ்ரீநிவாஸஸ்ய கருணாமிவ ரூபிணீம்.      .6.

துன்னுமுடி மின்னுமிறை யுன்னுதிரு மன்னன்

பொன்னருளி னன்னகுரு வென்னவுயி ரெல்லாம்

மன்னுமக வன்னவுணர் வம்மமினி தூட்டும்

அன்னைதிரு வன்னவள டிச்சரண டைந்தேன்.              .6.

{ உணர்வு என்கிற திருமுலைப்பாலை அளிப்பவளும், கருணையே வடிவெடுத்தது போன்றவளும், உலகமனைத்துக்கும் அன்னையும், ஸ்ரீநிவாஸனுக்கும் ஸ்ரேயஸ்ஸை நல்குபவளுமான பிராட்டியை சரணம் அடைகிறேன்.}

  வந்தே வ்ருஷகிரீசஸ்ய மஹிஷீம் விச்வதாரிணீம்

  தத்க்ருபா ப்ரதிகாதா நாம் க்ஷமயா வாரணம்யயா.        .7.

அன்னவன ருட்குறுத டக்குகள டக்கத்

துன்னுகமை கொண்டுதனி முன்னுதவு நன்மைத்

தன்னிலை யிலோங்கிமகி தாங்கியெனு நாமம்

மன்னுவிடை யத்திரியன் பத்தினிது தித்தேன்.                     .7.

{அகில புவனங்களையும் தாங்குகிறவளும், வேங்கடாத்ரி நாதனுக்குப் பத்தினியாயும், கமையெனும் பொறுமைக்குணத்தால் வேங்கடநாதனுடைய கிருபைக்கு விக்நங்களனைத்தையும் தடுப்பவளான க்ஷமை எனப் பெயரிய பூமிப்பிராட்டியைத் துதிக்கிறேன்.}   

முத்தமிழ் மன்றம் • முகப்பு பக்கம்

 

உள்ளடக்கத்துக்கு தாவு

மேம்பட்ட தேடல்

முத்தமிழ் மன்றம் • முகப்பு பக்கம்

இப்படி சில நல்ல தளங்கள் வலையில் தட்டுப்படுகின்றன. தமிழில் ஆர்வமுள்ளவர்கள் சென்று களிக்கலாம். தமிழ் மட்டுமல்ல, தமிழ் மூலம் கணிணி பற்றியும் நிறைய விஷயங்கள் எளிய தமிழில் உள்ளன. இதற்கு முந்தைய பதிவு இந்த தளத்திலிருந்து எடுக்கப் பட்டது. ஒரு மாறுதலுக்காக அவ்வப்போது வைணவம் சாராத சிலவற்றையும் இங்கு சொல்லுவேன்.

முத்தமிழ் மன்றம் • திரியை பார்வையிடு - சமையல் வெண்பாக்கள்

 

Re: சமையல் வெண்பாக்கள்

சூரியகாந்தி வியா டிச 11, 2008 6:26 am

ஊறியரைப் பட்டிட்ட கெட்டிக் கடலையொடு
கீறியப் பூண்டுமல்லி யுள்ளிகாரம் மீறியச்
சோம்பு மணமொடு காயமுப்புச் சேர்த்தே
கூம்புருட்டிச் சுட்டால்(ள்) வடை.
ஊறவைத்து அரைத்த கடலைப் பருப்போடு பூண்டு, வெங்காயம், பச்சை மிளகாய், இவையனைத்தையும் மீறுகின்ற வாசனை சோம்பு, பெருங்காயம், உப்பு முதலியவற்றைச் சேர்த்து கூம்பு போல உருட்டி அதை தட்டிச் சுட்டு எடுத்தால் வடை தயார்.

ஈதல் இசைபட வாழ்தல் அதுவல்லது
ஊதியம் இல்லை உயிர்க்கு.

சூரியகாந்தி

தலைமை நடத்துனர்

பதிவுகள்: 7041

சேர்ந்தது: புத மார் 28, 2007 6:17 am

வசிப்பிடம்: சியாட்டில் (Seattle)

மேலே செல்

---

Re: சமையல் வெண்பாக்கள்

சூரியகாந்தி வியா டிச 11, 2008 6:32 am

பாதிவெந்தப் பாசியில் ஓர்பங் கரிசியொடு
சோதியேற்றி வெண்ணுரைத்துத் தீத்தாழ்த்திப் பாதியான
முந்திரிச் சீரமிஞ்சி நெட்டமிங்கு நெய்ப்பொரித்தால்
இந்திரியின் வெண்பொங்க லாம்.
பாசிப்பருப்பு பாதி வெந்தவுடன் அதே அளவு அரிசி போட்டு தீ அதிகமாக்கி வெண்ணுரை பொங்கியபின் தீ குறைத்துப் பின்னர் பாதியாகப் பிளந்த முந்திரி சீரகம் இஞ்சி மிளகு பெருங்காயம் நெய்யிலே பொரித்து இறக்கினால் பெருமாள் கோவில் வெண்பொங்கல் தயார்.
நெட்டம் - மிளகு
இங்கு - பெருங்காயம்
இந்திரி - பெருமாள்

முத்தமிழ் மன்றம் • திரியை பார்வையிடு - சமையல் வெண்பாக்கள்

திருப்பாதுகமாலை சஞ்சார பத்ததி

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரத்தின் தமிழ் வடிவமான ஸ்ரீ கேசவ ஐயங்காரின் “திருப்பாதுகமாலை” யின் “சஞ்சார பத்ததி” இங்கு உள்ளது.

Sri Paduka sahasram intro

Technorati Tags: kesava Iyengar,padukasahasram

JUSTICE AND MERCY

what then about justice, which is called retribution? To give men their due is justice and justice is all their due. What do they deserve? “Use every man after his desert and who should escape whipping?” Well, the conviction is all right, but the sentence seems so ridiculous as to make the conviction itself a travesty. That is man’s plight and it is a plight in which he has landed himself. Only he does not like that truth about him to be told. Man is revelling in deception and the worst of all deceptions is self-deception. In that self-deception he has been committing self-stealth. It is from that he has to be redeemed , and it is of that he has to be acquitted. No earthly tribunal can or will redeem or acquit an offender; for it is all a tribunal of mere requital. Man can not be redeemed and acquitted in justice. Justice is impartial. It is the impartiality of an eye for an eye and a tooth for a tooth. Justice is vindictive. It vindicates itself by committing on the offender the very offence for which he is condemned. Can that be true justice? Is to do justice, merely ‘retribuere’? Are not the so called tribunals of justice, municipal as well as international, committing the very thing they profess to punish? Would not the meting out of such a justice reduce those tribunals to mere bumbledoms? It is in the answer to those questions that one discerns the glimpses of the foundations of human hope and faith. The answer is to be found in God’s mercy. That man has survived judgment – perhaps in that judgment because it is God’s and not man’s ( of which more later) – is the most compelling proof of God being soaked through and through in eternal and infinite mercy. The conception of justice as ‘retribution’ pure and simple is wholly inadequate, if not misleading. What man deserves is not judgment, for he has already had it in the very commission of the offence. The commission carries with it its own judgment. “The first and worst penalty for sin” says Seneca, ‘is to have committed sin….; the punish ment of crime lies in the crime itself” { Epistles XCVII} It is God-ordained and is automatic on the commission. What man needs therefore is not judgment, for he has already had it in the commission of the offence, but only a redemption from it. It is a treatment for the malady and not a condemnation for it by the infliction of another malady that he stands in need of. Man’s need is surgery and not butchery. He may not be alive to his need but God is. The need arises from the judgment and the judgment is God’s. All justice is the justice of reaction and all mercy is the mercy of redemption, and both are God’s. God is just to all in His mercy and merciful to all in His justice. The merci ful God has been mindful of the sinner and it is in that remembrance that the sinner has been surviving. God is biding His time for treatment. The surgeon’s function is not to judge, to treat the patient. The surgeon is not there to condemn the patient to the disease contracted by him, however much the patient might have sinned against the laws of Nature in contracting it, or to inject another disease into him in vindication of the laws of Nature which the patient has violated, but to redeem him out of it and to restore him to his primal health. The very need for the surgeon is in the fact of the violation of the laws of Nature and in the consequent contraction of the disease by the patient. The more the malady the more the need for him. God, the free surgeon of humanity, the ‘one’ surgeon of mercy, in His essential cleanliness and kindliness, treats the patient sinner, redeems him from his sins, and restores him to his primal health of sentient service. Man, in that treatment, becomes so sterilised with His cleanliness as to become proof against sin, and so healed with His kindliness as to attain to the fullness of his sentient status without any possibility of ever lapsing from it. The “two fold attribute” of God – ubhayalinga as it is called by Vyasa, – cleanliness and kindliness is suggestive of the metaphor of the surgeon as well as of the sovereign. To the author Mercy is herself the surgeon and her sister “attributes” of God are attendant nurses. [DAYASATAKA :34,67,71, 101. Cf; Perialwar 5.3.6; Kulasekhara alvar5.4] God’s omnipotence omniscience and all the rest are truly the “sisters” of Mercy. God’s “foot” is that mercy and Paduka is that mercy in extension. It is the extension of the “foot” of God from the Empyrean Heaven of Heavens to the bowing head of the penitent sinner. It is in that extension that man is redeemed and affiliated to the redeeming “foot” in everlasting service. That extension stands for the discent of God as well as for the accent of man. {Paduka 61, 100, 266, 267,et passim} If God’s “foot” is His Glory, His Paduka is His greater glory; for it is His own “foot” in extension. It is to that greater glory of God that the author sang these thousand songs and himself became the extension of the Paduka he sang – the servant of God’s servants [Paduka 998,1001,1005]

பாதுகா சஹஸ்ரம் சிருங்கார பத்ததி

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரத்தின் 10வது பத்ததியான சிருங்கார பத்ததியின் தமிழாக்கம் இங்கு உள்ளது. தரவிறக்கம் செய்ய இந்த லிங்கில் க்ளிக்கலாம். அடுத்து வரும் சஞ்சார பத்ததியை இரண்டு பகுதிகளாக வெளியிடுவேன். இதே வலைப் பூவில் தொடர்ந்து வர வேண்டுகிறேன்.



சென்னை செல்லும்போதெல்லாம் திருவல்லிக்கேணி நடைபாதைக் கடைகளில் ஏதேனும் ஒரு நல்ல பழைய புத்தகம் கிடைப்பது வாடிக்கையாய் விட்டது. இப்போது கிடைத்தது மதுர கவி ஸ்ரீநிவாஸய்யங்கார் இயற்றிய “மதுரகவி இராமாயண வெண்பா” பாகம் இரண்டு. சுந்தர காண்டமும், யுத்த காண்டமும் அடங்கியது. பாகம் ஒன்று எப்போது கிடைக்குமோ தெரிய வில்லை. ”திலகம்” என்ற இதழில் முந்தைய காண்டங்கள் வெளியானதாம். இந்த பாகம் இரண்டு 1990ல் வெளியிடப்பட்டிருக்கிறது. திருமதி வேதவல்லி, 8, நரசிங்கபுரம், மைலாப்பூர், சென்னை என்ற முகவரியில் கிடைக்குமாம். ஆர்வமுள்ளவர்கள் இந்த அருமையான புத்தகத்தை வாங்கிப் படித்து இன்புறலாம். கம்பனில் ஆழ்ந்தோர் இதையும் நன்கு அனுபவிக்கலாம். அல்லது கம்பனைக் கற்பதற்குத் துணை வேண்டுமெனத் தயங்குபவர்கள் இந்த எளிமையான ஆனால் அருமையான வெண்பாவைக் கற்று மகிழலாம். மாதிரிக்கு ஓரிரண்டு இங்கே.
ஊர்தேடும் படலம்

கண்டானி லங்கைக் கடி நகருங் காவலும்விண்
கொண்டார்ந்த கோபுரமும் கோமறுகு -- மண்டாவு
மாடமும் மற்றும் வளமும் வளமமைந்த
கூடமும் காவுங் குறித்து.
பொய்யிலா வாய்மைப் புகழொடு பொன்னவன்சேர்
மெய்யுலாவியகடிகை வேளையில் -- வையமெலாம்
துள்ளினர்கள் ஆர்ப்பமுடி சூடினான்தொன்மறையோர்க்கு
அள்ளினான் எல்லாம் அளித்து.

மாதமும் மாரி மழைபொழியமாதவரும்
வேதியரும் வாழ்த்து விளம்பவே -- கோதைச்சனகியொடும்
வெண்குடைக்கீழ்த் தானிருந்து காத்தான்
அனகன் புவியனைத்தும் ஆங்கு.

இந்நூலுக்குக் “கம்பன்” என்கிற திரு இராமன் உரை (சிறு குறிப்புகள்)யும் உள்ளது. இதுவும் ஒரு சுவாரஸ்யம்தான். மேற்படி முகவரியில் இன்னும் அவர்கள் இருக்கிறார்களா, இருந்தாலும் புத்தகம் கிடைக்குமா என்பது சென்னைவாசிகள் நேரில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய ஒன்று.

பிகேபி: உன் மொழி

Monday, November 03, 2008

உன் மொழி

தலைகீழாக ஆங்கில எழுத்துக்களை கவிழ்த்து வைத்து எழுதியிருக்கும் மொழி தெரியாத வலைபக்கம் ஒன்றுக்குள் அகப்பட்டுக் கொண்டாலும் ஒரு நம்பிக்கை இருப்பதுண்டு. கூகிளும் யாகூவும் எப்படியாவது கை கொடுக்கும் என்று. அதன் இலவச மொழிபெயர்ப்பு சேவைகள் நமக்கு அவற்றை மொழிபெயர்த்து தருமே.
கூகிளின் மொழிபெயர்ப்பு சேவை ஏறத்தாழ 34 மொழிகளை நமக்கு புரியவைக்கிறது.
http://translate.google.com/translate_t#
அது போலத்தான் யாகூவின் பாபேல்பிஷ் சேவையும்.
http://babelfish.yahoo.com/
நேற்று இப்படித்தான் கூகிள் கண்கட்டி என்னை ஒரு இணையதளத்துக்கு இழுத்து சென்றிருந்தான்.ஆங்கில abcd-கள் வைத்து தான் எழுதியிருந்தார்கள்.ஆனால் என்ன மொழி என கொஞ்சமும் புரியவில்லை.எங்கும் அது பற்றிய தகவல்களையும் கொடுக்கவில்லை. குறைந்தது அந்த மொழி என்ன மொழி என தெரிந்தாலாவது மேலே நான் சொன்ன மொழிபெயர்ப்பு சேவைகளை பயன்படுத்தலாம்.அது என்ன பாஷை என தெரியாமல் அந்த மொழி பெயர்ப்பு சேவையை எப்படி நாம் பயன்படுத்துவதாம்.அப்போது தேடியபோது கிட்டிய சேவை தான் language identifier அல்லது language detector.தலைகால் புரியாத அந்த உரைநடையை கொஞ்சம் காப்பி/பேஸ்ட் செய்தால் இச்சேவை அது என்ன மொழி என கண்டு பிடித்து கொடுக்கின்றது.
http://ruphus.com/identify/
மகிழ்ச்சியாய் இருந்தது. அதனால் பதிவாக்கிட்டேன்.

பிகேபி: உன் மொழி

இன்று நான்

இப்போதெல்லாம் அடிக்கடி என் நிலைமை இப்படித்தான் ஆகி விடுகிறது. அதுவும் இன்று ரொம்பவே ”விசேஷம்” அதனால் ஒரு நாலைந்து நாட்களுக்கு எல்லாருக்கும் ரெஸ்ட். (அப்பாடி ! என்ன சந்தோஷம் என்று ஒரு அசரீரி கேட்கிறதே!)

பாதுகா சஹஸ்ரம் தமிழில்

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரத்தின் 9வது வைதாளிக பத்ததியின் தமிழ் வடிவம். ஸ்ரீ கேசவ ஐயங்கார் மற்றும் ஆத்தூர் சந்தானம் ஸ்வாமி இருவரது மொழிபெயர்ப்பும் ஒரே ஃபைலாக இங்கு காணலாம்.

Paduka Sahasram intro by Sri Keasava Iyengar

Paduka integrates

It is the Lord's Paduka that brings the liberating God and the liberated souls together. It is at once the "foot guard" and the "head guard" of souls. In the words of the present author. [Paduka 61] It is the togetherness of God in His saving grace and souls in their serving love. Paduka's is the function of integrating the serving personality of souls in the saving personality of God. Its own personality being a serving one in relation to God, and a saving one in relation to souls. [Paduka : 28, 61, 109] That is how it saves both. It saves God as God and souls as souls. It is a true guard and a guard of truth in that it guards against atheism, pantheism and acosmism. In the effectuation of that togetherness Paduka reveals itself as the very extension of God's "foot" -- the foot extended in mercy. It is in that extension that God's 'foot ' becomes accessible to the serving soul. God so extends it only to those who serve Him and His servants. That service is the reason of the extension. Hence the equation of the Divine Poet -- Valmiki, that Paduka is verily the foot (Pada) of the Lord -- the foot extended in mercy. In those eternally hallowed words did the Poet extend the mercy of God into infinity and in that extension made the Paduka excel the very "foot" whose extension it is; for it is the extension of that mercy of that very "foot". The Imponderable, the ultimate, the inaccessible, --God --, In His access to man excels Himself in His own mercy and in that excellence reveals his own mercy (foot) as the very content of the soul's serving love (Paduka). Such is the nature and glory of God's mercy. Any restraint on God's mercy is a restraint on Divinity. Sinners condemned to judgement are redeemed in mercy. That is the glory of God's mercy . The purpose of the extension is the redemption of man by God and the service of man to God. As service pleases God it pleases God to make him His servant. It is in His pleasure that man is called to the service of God. Unless and until God is pleased and calls man to His service man cannot become the servant of God. Until then man remains the servant of Mammon and of Mammon's servants. Just as God is pleased not only with man's service to Himself but with his service to His own servants, so also is Mammon pleased with the service of man not only to himself but also to his own servants. Hence the appalling prodigiousness of man-worship ! Man is essentially a servant and not a master. Every man hankers after and angles for service. While he is revelling in servility he is stimulating regality ! Man is and remains for ever a servant. Service is the destiny of man. The question is only a choice of masters. He cannot serve both God and Mammon. He must choose between the two . The choice is his and he is responsible for his choice. That responsibility is implicit in his sentience. Serving sentience is the essence of human soul and that service is to God and to His servants. { Nyayasiddhanjana II : Sathakopa Thiruvoimozhi 3, 7. 9, & 10, 8, 8 , 2, & 1:} In his choice of Mammon's service man sins against his very essence and stands by that choice condemned by judgement. That judgement must be suffered until it is upset by the tribunal of God's Mercy. If justice is the tribunal which gives each man his due, Mercy is the tribunal which forgives it. Mercy is the 'sacrifice' of God and it is in that sacrifice that He becomes not merely accessible to man but equates Himself with him. Redemption of man is the greatest "sacrifice" of God and that sacrifice is His mercy. To 'fly' to the succour of the penitent sinner because of the sins he repents, to redeem him for that repentance and to own him for ever as His own to such an extent as to let Himself be owned by him in all His grace is the very crown of all sacrifice which the all-merciful God alone is capable of. [ Dayasataka 60, 63, 65, 70] That sacrifice, that mercy, is the very "attribute" of Divinity.

"justice and Mercy" follows .....

Sri Kesava Iyengar's introduction to Paduka sahasram continued


Constitutional Function Organic and integral immanence of God and solidarity of man

The process of the constitution being ethical, its function is organic and integral; for it is a function in selflessness. The 'One' in all and the 'all' in One, each in its love of the other, function as One-all, so that the One in its primacy becomes equated with the 'all' in parity as one in all. That primacy implies omnipresence and that omnipresence is immanence. The primus, the soverign, has no particular location. He is present everywhere in his realm. The realm is constituted and sustained in that immanence. The Immanence of the primus is no more thelogical dogma. That the realm is politically constituted in regal omnipresence is a basic constitutional principle and that principle has been affirmed by the Judicial Committee in Hull's case.[ 1926 Irish Reports, Page 402 at 404 perViscount Haldane] The immanence of sustaining God and the solidarity of the serving universe is the principle of that constitution. Because the primus is immanent, therefore the universe is in solidium. The solidarity of the creatures is founded in the immanence of the Creator.That is the truth of the "oneness" of the Creator and His creatures. "He fulfils desires as one of the many" is the ethical process of universal sustenance. That is the true cosmic process. So also with the spiritual process in liberation. "The liberated soul enjoys all the goodness with the All good God." It is the immortal life of "togetherness" that the liberated souls are blessed with, and it is that life that they live in eternal attitude.

.... " Paduka integrates" to be continued.

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரத்தின் நிர்யாதனா பத்ததி ஸ்ரீ கேசவ ஐயங்காரால் “மீட்சிப் பத்ததி” யாகத் தமிழில் மாற்றப்பட்டுள்ளதை இங்கு தரவிறக்கம் செய்து கொள்ளலாம்.

இந்த நிர்யாதனா பத்ததியை ஆத்தூர் ஸ்வாமி இப்படி மொழிபெயர்த்துள்ளார். ஸ்ரீ கேசவ ஐயங்காரின் பண்டித நடையை ஸ்ரீ சந்தானம் ஸ்வாமியின் எளிய தமிழ் மூலம் சுவைக்கலாம். மேலும் விளக்கம் வேண்டுமானால் www.andavan.org ல் உள்ள பாதுகாசஹஸ்ரம் pdf file மூலமோ அல்லது www.namperumal.com ல் ஸ்ரீதரன் ஸ்வாமியின் அதியற்புதமான எளிய தமிழ் விளக்கங்களையோ கொண்டு அனுபவிக்கலாம்.

Paduka sahasra intro (Sri Kesava Iyengar)

Constitutional Process Ethical Love and Sacrifice

The “foot” of God is not merely the constating principle but is the guiding factor of the universe. The universe moves in response to and in unison with its will. That response is love and that unison is sacrifice. Purity is implicit in sacrifice and that purity is the purity of selflessness. We are pure only when we submit and surrender ourselves to the “foot” of God. The soul corroded by cravings and grabbings, and poisoned by greed and hate, has first to be sterilised. It must first shake itself off from the septic rags in which it has wrapped itself up and to which it has been infatuosly clinging for aeons of ages. That shaking off will become possible only when it awakens to its prestine purity the purity of selfless sentience and servience. When it awakens to it, it forthwith “falls” at the foot of God, its only refuge. It is in that ‘fall’, in that supplication, when it dedicates itself absolutely and for ever to the service of that “foot” that it becomes pure,. Submission and service is the fundamental law of that constitution. It is intolerant of any aggression or depredation. Pugnacity and predacity are repugnant to the constitution of the universe. The process of that constitution is ethical and all ethics is the etics of sacrifice. Sacrifice is voluntary and cheerful. What is not voluntarily and cheerfully rendered unto the “foot” of God is not sacrifice. What is rendered for or in the hope of reward for the self is neither rendering nor sacrifice. Sacrifice is neeither suffered nor rewarded. It is as incapable of the one as intolerant of the other. If suffered it is not sacrifice, but merely the pangs of selfishness; if rewarded it ceases to be sacrifice. The good do not suffer in sacrifice in the sense in which the word ‘suffer’ is usually understood.They effect sacrifice in all their strength and experience it in all their cheer. Sacrifice is the achievement of heavenly heroes and it is achieved in love and love alone. If the mother ‘suffers’ in child birth it is a joyful expeience to her ‘suffered’ in all the strength of her love. The momentary physical pain adds to the life-long joy of motherhood. That joy begins in that pain. The cry of the new-born babe, though it is a cry, is the very cry of life and joy. If there is no cry there is no life in it. If it does not cry the mother does and hers is the cry of grief. The apparent sufferings of saintly souls are the “sufferings” of cheer in all the strength of their love and faith and are therefore cheerful to them. If they are grieved they are not saints. All grief is the grief of selfishness and all joy is the joy of selflessness. Saints and sinners both react to what befall them. While the reactions of the former are the reactions of knowledge and of faith and fortitude, those of the latter are the reactions of ignorance and of grief and despair. The latter suffer more from their own reactions to the ‘afflictions’ than from the afflictions themselves. Their reactions are their worst afflictions. Prahlada is the standing example of sacrifice. Far from suffering from the untold ills inflicted on him by those who in their ignorance and hate regarded him as their enemy he regarded them in his knowledge and love as his compeers in God’s creation, and therefore in all his love for them prayed to God to restore them to life and sense. That prayer was heard and granted. He “enjoyed” those inflictions and that was the ‘joy’ of his fellowship with them in God’s creation. That is the saint’s reaction. Sacrifice is inspired and it is the worship of God that inspires it. It is not a suffering but an achievement and a triumph. The more the struggle the more the triumph, for it is a struggle in faith and fortitude. The value of the achievement is measured by the intensity of the struggle. No struggle no value. What is got for nothing is worth nothing.

…..To continue

Technorati Tags: padukaSahasram,Kesava Iyengar

முந்தைய பதிவில் உள்ள “அபிஷேக பத்ததி” ஸ்ரீ கேசவ அய்யங்காரின் தமிழில் திருமுடியாட்டுப்பத்ததியாக அனுபவிக்க லிங்கில் உள்ள pdf fileகளில் pathiru என்ற pdf fileஐ தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

Paduka Sahasram Intro

ஸ்ரீ கேசவ அய்யங்காரின் முன்னுரை தொடர்கிறது. படித்த பிறகு ஆத்தூர் சந்தானம் ஸ்வாமியின் தமிழ் பாதுகா சஹஸ்ரத்தின் இரண்டு பத்ததிகளை இங்கிருந்து தரவிறக்கம் செய்து கொள்ளலாம்.







God, Religion Philosophy, God's "foot" constitutes and causes

God is the one ultimate reality. That is philosophy. That is Religion. The conflict between Philosophy and Religion is a medieval fable. Its survival today is wholly an anachronism. Philosophy and Religion is not a fit. Philosophy and religion are pits and fits only to those who divorce the one from the other. God is the one ultimate Reality. All those that are, are there as manifested in it (the ultimate Reality), sustained by it, and absorbed into it. That manifesting, sustaining and absorbing 'plane' or 'form' of Divinity is, and is regarded as its "foot". That is the causal it accedes to the contemplation of the sentient soul. Hence the vedantic injunction of the contemplation of the 'cause'. It (the ultimate) accedes in its infinite mercy. The stability of the "foot" is the stability of the universe. To cause is not to drive the effect out. Such a causation Vedanta rules out. The concept of God's "foot" is not an anthropomorphic trick of the superstitious mind. It is a basic universal truth. That truth is that the universe is the base of God, and that He bases, and measures with His "foot". It is the "foot" of the all merciful Lord Trivikrama that measured the universe, and the Lord's "foot" which measured was of such imponderable magnitude in its transcendent infinity, that the universe, otherwise immeasurable, became measured by that "foot" and in that measurement dwindled into a speck which had a mere location without any magnitude in that "foot" (1) That is the mystery and the truth of that "foot" - the foot in and by which the universe is held, measured and ruled. Man is no more the measure of things than brute beasts, stocks and stones. It is God's "foot" that measures and rules the universe. (2) That "foot-measure" and "foot-rule" is universal. God's "foot" causes, measures and rules. It is the basic essence of Divinity. The Divinity is the sustainer of the universe, and it sustains itself on its own "foot" "God is based in His own magnificence" That base is His "foot" (3) It is the magnificent base in which He and His are integrated and that integration is the magnificence of the base. It is the integration of His - the all, in Him - the One. The "foot" is the metaphysic of God's immanence in which is implicit His transcendence. The law of the universe is the law of the integration of the all in the One. The truth about that law is that the 'all' is the 'all' of differences, that all differences are true, and that they are all truly the differences of compliments. What is true as to the differences of the nature is equally true as to the differences of the function. The very differences of the all befit their integration in the One. The more the differences the more the integration. The all find their fulfilment, all alike, in their union with the Divine basic essence -- the "foot of God. The differences of the universe constitutes the richness of the "foot". They are all its and therefore constitutes its wealth. The universe is constituted as its wealth, and it as its all-pervading sustainer. As the all are constituted in the One as its own (which is the value of "all" and which is their only true and ultimate value) the all are constituted alike in that value so as to constitute the all into one whole. It is a true commonwealth of all. It is alike in relation to the One, and common in relation to the all. The One is no more outside of the all than the all is outside of the One. The constituting One and the constituted all is all one constitution, and it is in that constitution that the universe functions. The "One" being equated with the 'all' in the integration, the knowledge of the "One" is equated with the knowledge of the all for it is all the knowledge of that one integration. In the language of metaphysics it is the knowledge of the one universal cause. That knowledge is bliss. It is the one universal knowledge. "Felix qui potui rerum cognoscre causes, Atque metus omnes et inexorabile fatum. Subject pedibus strepitumque Acherontis ovari" "Happy is he who can know the causes of things and who subdues with his feet all fears the inexorable fate, and the roar of greedy Acheron" (4) In those words has that great poet of the West, Virgil, sounded this universal truth of causal knowledge and of the fruition in immortal freedom from selfdom.

Paduka sahasram intro

ஆத்தூர் ஸ்வாமியின் பாதுகா சகஸ்ர தமிழ் மொழிபெயர்ப்புக்கு

Paduka a concept and a truth

Paduka is at once a concept and a truth, mystic and real. Service to God and to God’s servants is that concept and truth. Paduka’s in its supremacy as the “Foot-guard” of the Lord, is an integral personality. That personality is at once individual and social. In its individual personality it is the servant of the Lord, and the very primate of all His servants. In its social personality it is the servant of the Lord’s servants in their service to the Lord and they all together form a society of servants in mutual fellowship. In that fellowship every servant becomes equated with Paduka, and therefore with each other in mutual service. It is the glory of the service of Paduka in individual primacy and social parity that is sung in this poem.

Theme of the Poem

The poem is a theme on good life, and stands for every thing that is good in life. Good life is a life that makes life worth living. It is a life of humanity integrated in Divinity. It is a life of immortality in service. It is life abundant and it is abundant as much here as in the hereafter. A life of bestiality is one which is abandoned to matter and dead to all humanity and those who live that life die abestial death accursed in it.” A life of humanity is one whhich is dead to bestiality and those who live that life live a blissful life. it is a life in which the head of humanity is wedded to the “foot” of Divinity. It is an indissoluble wedding, everlasting and ever blessed. With the beginning of that wedding begins the never-ending service of man. Man serves to please God. God is pleased with man’s service. He is so pleased with the service that in His pleasure He regards the serving man as His very compeer, comrade and friend, nay as His very self. That pleasure is His grace and in that grace He equates His servants with His very self. That is grace and that grace is Divine. man is restored in service to his prima blessedness by the grace of God. Paduka is that service and it stands as much for that service as for the law of that service. It is eternally sounding that law in the serene and immutable majesty of its march in unison with the “foot” which it bears and reveals in that march. Its very march is law. The will of God is the way of Paduka. Paduka serves as He wills, and He wills as it serves. God is the infinity of ‘saving’ grace and Paduka is the infinity of ‘serving’ love. The servant, though finite in essence, is infinite in service, and that is service infinity.

……Continued.

Technorati Tags: PadukaSahasram,Kesava Iyengar,Desika Stotras

PADUKA SAHASRA

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரத்துக்கு ஸ்ரீ கேசவ அய்யங்கார் எழுதியுள்ள முன்னுரை

PADUKA SAHASRA
        OR
THE SOVEREIGNTY OF SERVICE

   Paduka Sahasra by Vedanta Desika

     Sri  Padukasahasra is a poem in Sanskrit of one thousand and eight verses sung by the Poet-Philosopher Vedanta Desika in glorification of Lord Ranganatha’s Paduka. ‘Paduka’ means “Foot Guard”. It is the Sandal of the Lord and it is so called because it “guards” the Lord’s Foot. The very name of the author, Vedanta Desika (Teacher of Vedanta), is an inspiration, and ensures the value of the work. He is the Teacher of Vedanta, the ‘two-fold’ Vedanta (Ubhaya Vedanta) as it is called, the sanskrit and the Tamil. While the essence of both Vedantas is service to God and to His servants, the emphasis of the former is on service to ‘God’ and that of the latter is on service to God’s servants. The author stands for and is the very embodiment of that service. The teacher was what he taught. He was in himself the very two-fold vedanta which he taught, the very synthesis of service to God and to His servants. He reveals himself in that synthesis in the very approach to the subject. He approaches it with a humility which is matched only by the sublimity of the subject. The personality of the author is best revealed in the work. He was crowned with the Lord’s Paduka in His sanctuary and it was in glorification of the Paduka wiith which he was crowned that the poem was sung in the abundance of his abiding humility and gratitude. He  considered that the poem was inspired by Paduka, that it is the very voice of Paduka in his Persona (mask), and that he served the purpose of masking the Paduka which sang its supremacy as the crown of man’s head and as the guard of God’s foot. The work is the expression of that ecstatic realisation. Verily it is: – “ O Lord! open Thou my lips and my mouth shall show forth Thy praise”

                                        …To be continued.

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரம்

ஸ்ரீ பாதுகா சஹஸ்ரத்திலிருந்து இரண்டு பத்ததிகள் ஸ்ரீ கேசவ அய்யங்காரின் அருமைத் தமிழில் இங்கு உள்ளன. ஆத்தூர் ஸ்வாமியின் எளிமைத் தமிழில் நாளை தொடரும். “ஆண்டாள் பிள்ளைத் தமிழ்” அனுபவிக்க “ஒரு பாமரன் படித்ததும் ரஸித்ததும்” லிங்க் உதவும். (வலது பக்கம்)

பாதுகா சஹஸ்ரம்

ஆக்கூர் ஆண்டவன் திருவடியான ஆத்தூர் சந்தானம் ஸ்வாமியின் பாதுகா சஹஸ்றம் ஸமர்ப்பண பத்ததி மற்றும் பிரதிப்ரஸ்தான பத்ததிகளின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு இங்கு உள்ளது. ஸ்ரீ கேசவ அய்யங்காரின் திருப்பாதுகமாலை நாளை தொடரும்.

ஸ்ரீவேதாந்த தேசிக வைபவ பிரகாசிகை கீர்த்தனைகள்

தரு இராகம் உசேனி தாளம் ஆதி
பல்லவி

மங்களாசாசனமும் ரங்கநாயகர்க்கேசெய்
யுங்கண்டாகிருதிவாதிசிங்கரே.

அனுபல்லவி

பொங்குகாவிரிநடுப் பங்கசாசனன்தொழு
மங்கனாமணியாம்ஸ்ரீ ரங்கநாயகியுடன். (மங்க)

சரணங்கள்

ஆர்த்திநீர்ப்பெருமாளையுஞ் சேர்த்தியிலெழுந்தருளச்
சேர்த்தகோபணாரியன்றன் கீர்த்தியேவளர்கவென்று (மங்க)
ஆனியாநீலமென்றுந் தானந்தக்கோபணாரிய
னானவன்மீதுசுலோகம் மானுபாவர்சொன்னாரே, (மங்க)
தினவரிசையோடாரா தனவரிசையுச்சவக்
கனவரிசையுந்தான்னிய தனவரிசையும்மிஞ்ச (மங்க)
பாங்குகோயிற்றிருமலை யாங்குளபெருமாள்கோயி
லோங்குநாராயணமுதற் றீங்குவராதபடிக்கு (மங்க)
வகையாம்பாஷியஞ்சுருதப்பிரகா சிகைமுதலாங்கிரந்தங்களைச்
சகமதிற்பிரவர்த்திசெய்ததே சிகன்திருவுள்ளமகிழ்ந்து (மங்க)
அண்டர்நாயகனேயென்றுங் கொண்டல்மேனியனேயென்றும்
மண்டலமெங்குங்கொண்டாடுந் தொண்டர்களுடனேகூடி (மங்க)

விருத்தம்

சீரிலங்குமுபயகாவேரிரங்கர்
திருவடிக்கேயுபயகவிசிறந்துநாளும்
பேரிலங்குமுபயவேதாந்தாசார்யார்
ப்ரபலராம்வாதிசிங்கரெனவேவந்த
காரிலங்குமேனிவேங்கடேசனென்னுங்
கண்டாவதாரரிவர்தேவிகூடப்
பாரில்வந்துதிவ்யதம்பதிசங்கற்பம்
பலிக்கின்றார்கீர்த்திகொண்டுசொலிக்கின்றாரே.

தரு இராகம் மோகனம் தாளம் ஆதி
பல்லவி

வேங்கடநாதார்யரிருந்தாரே -- தென்னரங்கத்தில்
வேங்கடநாதார்யரிருந்தாரே.

அனுபல்லவி

பாங்காவரங்கப் பதிமிகவிளங்கப்
பரிந்துதரிசனப் ப்ரவர்த்தகமிலங்க (வேங்க)

சரணங்கள்

தெரிசனர்கூடித் திருவடிநாடி
ஸ்ரீவைட்ணவர்கோனே தேவரீரெனத்தானே (வேங்க)
வருகவிவாதி வணங்கிடவோதி
மண்டலமெங்குங்கீர்த்தி வஹித்ததேசிகமூர்த்தி (வேங்க)
அதிகாரப்பட்ட மவரிடுஞ்சட்டம்
ஆரும்பூசித்துப்போற்ற அநந்தகவியுமேத்த (வேங்க)
தெம்பதிவிரதர் செல்வரும்வரதர்
சீஷரெல்லாரும்வேண்டத் தெரிசனத்தையேயாண்ட (வேங்க)

விருத்தம்

கவிவாதிசிங்கர்தாந்திவ்ய
கண்டாவதாரரிவரரங்கங்கந் தன்னிற்
செவையாகத்தரிசனத்தைநடத்திவந்தார்
தெளிந்தவிவர்பின்வரதநைனார்தாமும்
புவியெங்கும்வாதியரைவென்றடக்கிப்
பொருந்தியவித்தரிசனத்தைவாண்டாரித்தைச்
செவிகொள்வோர்வேண்டியதைப்பெற்றுவாழ்வார்
சித்தந்தானென்பதும்ப்ரசித்தந்தானே.

ஸ்ரீமதே நிகமாந்தமஹாதேசிகாய நம:
ஸ்ரீவேதாந்ததேசிகவைபவப்பிரகாசிகைக்கீர்த்தனை
முற்றிற்று.